Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie przyznania zasiłku rodzinnego i dodatków do zasiłku rodzinnego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu M.A. kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden zł 40/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Wyrokiem z dnia 17 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę w niniejszej sprawie.
Następnie, postanowieniem wydanym w dniu 18 października 2016 r. starszy referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych w K. wyznaczyła radcę prawnego M.A.
W dniu 16 grudnia 2016 r. wspomniany pełnomocnik wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku zarzucając temu orzeczeniu naruszenie przepisów postępowania.
Wyrokiem z dnia 13 września 2017 r. (sygn. akt I OSK 346/17) wydanym na posiedzeniu niejawnym Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej.
Następnie, pismem procesowym datowanym na 5 października 2017 r. radca prawny M.A. wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej według norm przepisanych oświadczając, iż żadne opłaty nie zostały mu zapłacone w całości lub w części.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W pierwszej kolejności trzeba podnieść, że chociaż problematyka objęta niniejszym postanowieniem podlega aktualnie regulacjom rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715), to jednak w świetle § 22 tego rozporządzenia, w sprawach wszczętych i niezakończonych przed jego wejściem w życie (które nastąpiło z dniem 1 listopada 2016 r.), stosuje się przepisy dotychczasowe, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
W niniejszej sprawie zakończenie postępowania sądowoadministracyjnego pierwszej instancji (czyli wydanie wyroku przez tutejszy Sąd), miało miejsce 17 maja 2016 r., czyli nastąpiło jeszcze pod rządami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805). Dlatego przyznając pełnomocnikowi wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej od tego wyroku należało zastosować przepisy dotychczasowe, czyli ten akt wykonawczy.
Zgodnie z § 2 wspomnianego rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego. Stosownie do § 4 ust. 1 rzeczonego aktu, opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w jego rozdziałach 2-4. Ustęp 2 tego przepisu określa zaś, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w przywołanym ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., przyznano mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w wysokości 221,40 zł, na którą składa się wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej ustalone na podstawie § 4 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, w kwocie 180 zł - jako ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b tego aktu (wynoszącej 360 zł - czyli odpowiadającej 75 % opłaty maksymalnej wskazanej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c).
Kwotę tą podwyższono - stosownie do § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 41,40 zł.
Niniejsze rozstrzygnięcie podjęto nadto na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.