Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Sądu Okręgowego w G. w przedmiocie zażalenia na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego postanawia: 1. 1. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego z urzędu.
Postanowieniem z dnia 16 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę w niniejszej sprawie.
Następnie, to jest w dniu 18 sierpnia 2016 r. do Sądu wpłynął urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym K.M. zażądał zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Motywując ten wniosek skarżący podniósł, że jest osobą ubogą, niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, aktualnie pozostaje bez pracy i ubiega się o przyznanie renty. Powołał się przy tym na trudną sytuację materialną swojej rodziny (w skład której wchodzi jego żona oraz dwóch synów - jeden z nich jest studentem, zaś drugi uczniem gimnazjum), uzasadniającą objęcie wsparciem w postaci świadczeń rodzinnych. Równocześnie wnioskodawca oświadczył, że nie posiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł. Jest przy tym - wraz z żoną - współwłaścicielem dwudziestoletniego samochodu, którego wartość "odbiega daleko w dół" od tej kwoty. Miesięczny dochód rodziny skarżącego zadeklarowany został w kwocie 2.173,65 zł, na którą składa się pobierany przezeń zasiłek rodzinny (247 zł), świadczenie wychowawcze (500 zł), zasiłek celowy z pomocy społecznej (640 zł) oraz wynagrodzenie jego małżonki za pracę świadczoną w niepełnym wymiarze (786,65 zł)
Dodatkowo wnioskujący powołał się na okoliczność ponoszenia znacznych kosztów utrzymania, wśród których, obok wyżywienia (970 zł), leków oraz opłat związanych z zamieszkiwanym lokalem, wymienił między innymi czesne za szkołę młodszego syna, w kwocie 385 zł, opłatę za Internet i TV (144,90 zł) oraz koszty eksploatacji samochodu (230 zł).
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Odnosząc się do wniosku K.M. należy podnieść, iż w myśl zasady wynikającej z art. 246 §1 pkt 1 p.p.s.a., przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym (czyli, po myśli art. 245 §2 cytowanej ustawy, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W tym miejscu przyjdzie zauważyć, że K.M. składał na przestrzeni ostatnich miesięcy liczne wnioski o przyznanie prawa pomocy. Początkowo, w kilku sprawach (np. sygn. akt IV SA/Gl 1142/15 czy IV SAB/Gl 154/15) były one uwzględniane, z kolei później - między innymi w zakresie sprawy niniejszej, a także w sprawach o sygn. akt IV SAB/Gl 1/16, IV SAB/Gl 165/15 oraz IV SAB/Gl 22/16 odmawiano mu przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniach tych ostatnich postanowień przyznano, że skarżący jest osobą niepełnosprawną i pozostaje bez pracy, jednak wskazywano na istnienie znacznych rozbieżności pomiędzy twierdzeniami, jakie podnosił w poszczególnych wnioskach odnośnie wysokości wydatków na wyżywienie oraz podkreślano, że część ponoszonych przezeń kosztów utrzymania (opłata za prywatne gimnazjum młodszego syna, w kwocie 385 zł miesięcznie, ponadprzeciętnie wysokie wydatki na Internet i TV, znaczne koszty utrzymania samochodu) nie mieści się w pojęciu niezbędnej potrzeby życiowej i przeczy jego oświadczeniom o ubóstwie.