Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 23 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.M. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie zasiłku okresowego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu M.S. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden zł 40/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Wyrokiem z dnia 18 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę K.M. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie zasiłku okresowego.
Następnie, postanowieniem wydanym w dniu 13 lipca 2016 r. Sąd uwzględnił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy ustanawiając dla niego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych w K. wyznaczyła radcę prawnego M.S.
W dniu 2 września 2016 r. wspomniana pełnomocnik złożyła w tutejszym Sądzie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od przywołanego wyżej wyroku wywodząc, iż orzeczenie to jest prawidłowe oraz popierając swoje stanowisko stosowną argumentacją. Równocześnie wniosła o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oświadczając, że nie zostały one uiszczone w całości ani w części.
Zarządzeniem z dnia 13 września 2016 r. sędzia sprawozdawca uznał, że powyższa opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej została sporządzona z zachowaniem zasad należytej staranności.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W rozpoznanej sprawie zastosowanie mają zasady określone w uregulowaniach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805). Zgodnie z § 2 tego aktu wykonawczego, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Stosownie do § 4 ust. 1 rzeczonego aktu, opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w jego rozdziałach 2-4. Ustęp 2 tego przepisu określa zaś, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w przywołanym ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., przyznano mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w wysokości 221,40 zł, na którą składa się wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej ustalone na podstawie § 4 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, w kwocie 180 zł - jako ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b tego aktu (wynoszącej 360 zł - czyli odpowiadającej 75 % stawki maksymalnej wskazanej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c).
Kwotę tą podwyższono - stosownie do § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 41,40 zł;
Niniejsze rozstrzygnięcie podjęto nadto na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.