|Sygn. akt IV SA/Wr 608/15 | | , , POSTANOWIENIE, , , Dnia 29 czerwca 2017 r., , , Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w składzie następującym:, Przewodniczący, , Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (spr.), , Sędziowie, Sędzia WSA Lidia Serwiniowska, Sędzia NSA Julia Szczygielska, , , Protokolant, starszy asystent sędziego Krzysztof Caliński, , , po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 29 czerwca 2017 r., sprawy ze skargi I. F. C. sp. z o. o. z/s w W., na uchwałę Rady Miejskiej W., z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...], w sprawie utworzenia parku kulturowego "Stare Miasto", postanawia:, , odrzucić skargę., , ,
|Sygn. akt IV SA/Wr 608/15 | |
Uzasadnienie
Uchwałą z dnia 10 kwietnia 2014 r. nr LVI/1465/14 wydaną z powołaniem się na przepisy art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, 645 i 1318 oraz z 2014 r. poz. 379) w związku z art. 16 ust. 1 i 2 oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, ze zm.) Rada Miejska Wrocławia utworzyła park kulturowy "Stare Miasto".
W dniu 1 czerwca 2015 r. do Rady Miejskiej Wrocławia wpłynęło pismo International F. C. sp. z o.o. z/s w W. ( dalej : strona skarżąca) zawierające wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Podmiot wzywający do usunięcia naruszenia podniósł, że uchwała z dnia 10 kwietnia 2014 r. narusza jej interes prawny poprzez naruszenie uprawnień wynikających z Konstytucji RP i z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584). Przy czym przepisami, które w szczególności naruszają ten interes prawny, miałyby być: § 7 ust. 1, 3 i 4 oraz § 8 i 9 uchwały.
Rada Miejska Wrocławia podjęła w dniu 26 czerwca 2015 r. uchwałę Nr XII/220/15 w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego uchwałą w sprawie utworzenia parku kulturowego "Stare Miasto", odrzucającą w swojej treści żądanie skarżącej.
Pismem z dnia 5 sierpnia 2015 r. skarżąca spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 10 kwietnia 2014 r. LVI/1465/14 w sprawie utworzenia parku kulturowego "Stare Miasto" , domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości, Skarga oparta została na zarzutach :
1/ naruszenia prawa procesowego, a to art. 15 k.p.a. poprzez wydanie przez Radę Miejską Wrocławia uchwały Nr XII/220/15 z dnia 26 czerwca 2015 r. w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego uchwałą w sprawie utworzenia parku kulturowego "Stare Miasto", z rażącym naruszeniem zasady dwuinstancyjności obowiązującej w postępowaniu administracyjnym, które to naruszenie miało zdaniem skarżącej istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem skutkowało faktycznym pozbawieniem strony prawa do dwukrotnego, merytorycznego rozpoznania sprawy we wszystkich jej okolicznościach faktycznych i prawnych;
2/ naruszenia przepisów prawa materialnego, a to :
- art. 64 Konstytucji poprzez uchybienie zasadzie ochrony własności;
- art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej poprzez jego niezastosowanie i wydanie zaskarżonej uchwały z rażącym naruszeniem fundamentalnej zasady swobody wykonywania działalności gospodarczej.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska Wrocławia wniosła o jej oddalenie w całości , przecząc twierdzeniu skarżącej , jakoby zaskarżona uchwała prowadziła do rażąco niesprawiedliwego jej pokrzywdzenia . W tym zakresie wskazała na art. 64 ust. 3 Konstytucji RP , zgodnie z którym własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy. Na takie właśnie ograniczenie zdecydował się ustawodawca, upoważniając gminę do stanowienia o utworzeniu parku kulturowego i wyznaczając ramy takiej regulacji. Natomiast możliwość wprowadzenia zakazów i ograniczeń na obszarze parku kulturowego wynika wprost z delegacji ustawowej do wydania uchwały, a mianowicie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2014 r. poz. 1146 oraz z 2015 r. poz. .397) , zgodnie z którym w parku kulturowym mogą m. in. obowiązywać zakazy i ograniczenia w zakresie działalności przemysłowej, handlowej lub usługowej, a także w zakresie umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z ochroną parku kulturowego. Powyższe oznacza, że ograniczenie wolności działalności gospodarczej zostało tu wprowadzone w drodze ustawy, a ściślej - że ustawodawca upoważnił radę gminy do stanowienia zakazów i ograniczeń w zakreślonych przez ustawodawcę ramach prawnych.