Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na decyzję Kierownika Zespołu Terenowej Pracy Socjalnej Nr 1 Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne wszczęte wnioskiem o wykładnię postanowienia.
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 285/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę Z. R., dalej skarżący, na decyzję Kierownika Zespołu Terenowej Pracy Socjalnej Nr [...] Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.
Wnioskiem z dnia 21 czerwca 2013 r. skarżący, na podstawie art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., zwrócił się do Sądu o wyjaśnienie wątpliwości związanych z wydanym orzeczeniem i stwierdzenie nieważności postępowania sądowoadministracyjnego w niniejszej sprawie.
Postanowieniem z dnia 5 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił dokonania wykładni postanowienia Sądu z dnia 12 czerwca 2013 r.
Pismem z dnia 6 sierpnia 2013 r. skarżący, na podstawie art. 158 p.p.s.a., wezwał Sąd do wyjaśnienia wątpliwości związanych z opublikowanym orzeczeniem i stwierdzenia nieważności postępowania sądowoadministracyjnego oraz niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia opublikowanego w sprawie.
Podobne żądania skarżący zgłosił w piśmie z dnia 19 sierpnia 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli stało się ono bezprzedmiotowe. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
W realiach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości to, że pisma skarżącego z dnia 6 i 19 sierpnia 2013 r. są wnioskami o dokonanie wykładni postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 czerwca 2013 r. odrzucającego skargę w niniejszej sprawie. Bezsporne jest także to, że tutejszy Sąd, postanowieniem z dnia 5 lipca 2013 r. odmówił dokonania wykładni postanowienia z dnia 12 czerwca 2013 r. argumentując, iż nie zachodziły ku temu przesłanki wynikające z art. 158 p.p.s.a.
Rozpoznając ponowne żądanie skarżącego o dokonanie wykładni postanowienia odrzucającego skargę zawarte w pismach z dnia 6 i 19 sierpnia 2013 r. stwierdzić należy, że stanowi ono w istocie kolejną polemikę z rozstrzygnięciem Sądu, a argumentacja skarżącego znów sprowadza się do wskazania na błędny tok działania Sądu oraz podważenia trafności podjętego rozstrzygnięcia.
Tym samym uznać należy, że postępowanie wszczęte ponownym i opartym na tych samych przesłankach wnioskiem skarżącego jest bezprzedmiotowe i jako takie podlega umorzeniu.
Na marginesie dodać jednocześnie trzeba, że przepisy p.p.s.a. nie przewidują możliwości stwierdzenia przez wojewódzki sąd administracyjny nieważności zapadłych przed tym Sądem orzeczeń. Omawiana ustawa w art. 183 § 2 wskazuje, kiedy zachodzi nieważność postępowania sądowego. Jednakże stosownie do § 1 tego artykułu nieważność postępowania z urzędu brana jest pod rozwagę przez sąd drugiej instancji, tj. Naczelny Sąd Administracyjny w związku z merytorycznym rozpoznaniem skargi kasacyjnej. Sąd pierwszej instancji, jakim jest Wojewódzki Sąd Administracyjny, nie jest właściwy do rozważania tej kwestii o czym zresztą skarżący został już poinformowany pismem z dnia 12 lipca 2013 r. Zgłaszanie do tutejszego Sądu wniosku w tym przedmiocie jest więc bezzasadne.
Odnośnie żądania skarżącego dotyczącego stwierdzenia niezgodności z prawem postanowienia Sądu z dnia 12 czerwca 2013 r. powiedzieć z kolei należy, że przepisy p.p.s.a., wprowadzające na grunt postępowania sądowoadministracyjnego tę instytucję prawną, dla skutecznego wniesienia skargi w tym przedmiocie wymagają spełnienia określonych przesłanek, w tym jej sporządzenia przez profesjonalnego pełnomocnika.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.