Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska po rozpoznaniu w dniu 30 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV sprawy z wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi W. C. na decyzję Rektora Niepublicznej Wyższej Szkoły Medycznej we W. z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr. [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Decyzją z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] Rektor Niepublicznej Wyższej Szkoły Medycznej we W., utrzymał w mocy decyzję Dziekana Wydziału Profilaktyki i Zdrowia z wydaną w przedmiocie skreślenia W. C. (dalej skarżący, strona) z listy studentów. Jak wynika z akt sprawy powyższa decyzja została wysłana do strony listem poleconym bez zwrotnego potwierdzenia odbioru w dniu 5 kwietnia 2016 r. (k.21 i k.30), natomiast z relacji skarżącego wynika, że jego małżonka odebrała powyższą korespondencję "około dnia 5-6 kwietnia 2016r." doręczając ją skarżącemu w dniu 5 maja 2016 r.(k.35). Jak wynika natomiast ze znajdującego się w aktach wydruku ze strony www. poczta-polska.pl pozwalającego na śledzenie przesyłek nadanych listem poleconym przesyłka o nr nadania wskazanym przez organ została doręczona w dniu 12 kwietnia 2016 r. (k.37)
Skarżący w dniu 13 maja 2016 r. nadał u wyznaczonego operatora pocztowego za pośrednictwem właściwego organu skargę na wskazaną na wstępie decyzję wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu swojego wniosku wskazał, że pracę zawodową wykonuje w Monachium gdzie zamieszkuje. Korespondencję z decyzją z dnia 4 kwietnia 2016 r. odebrała żona skarżącego , która nie otworzyła listu i nie poinformowała skarżącego o jego treści. Jednocześnie skarżący oświadczył, że poza granicami przebywał w okresie od 1 kwietnia do 6 maja 2016 r. Dopiero bowiem 6 maja 2016 przyjechał do Polski na komunię syna i tego dnia otrzymał przesyłkę do rąk własnych i mógł się z nią zapoznać.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Dokonywanie czynności przez stronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym ograniczone jest w przeważającej części terminami procesowymi. Mają one służyć m.in. zdyscyplinowaniu, zdynamizowaniu postępowania, jak również potrzebie rozstrzygnięcia sprawy w rozsądnym czasie i stabilizacji już podjętego rozstrzygnięcia. Uchybienie terminu wywołuje skutek prawny w płaszczyźnie procesowej, prowadząc do bezskuteczności podjętej czynności, o czym wyraźnie mówi art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej: p.p.s.a. Od negatywnych skutków uchybienia terminu strona może bronić się wyłącznie poprzez złożenie wniosku o przywrócenie terminu. Na podstawie dyspozycji przepisu art. 86 § 1 p.p.s.a. sąd na wniosek strony postanowi o przywróceniu terminu, jeżeli strona nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy. Przesłanki przywrócenia terminu, wynikające z art. 87 p.p.s.a., to uprawdopodobnienie przez osobę zainteresowaną braku swojej winy, złożenie wniosku o przywrócenie terminu, dochowanie 7 - dniowego terminu do wniesienia takiego wniosku i dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, dla której był ustanowiony termin. Przywrócenie terminu uwarunkowane jest wystąpieniem łącznie wymienionych przesłanek. W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że wobec braku dowodu doręczenia w postaci zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji, przy jednoczesnej wyraźnej deklaracji skarżącego o odebraniu zaskarżonej decyzji przez żonę skarżącego, Sąd przyjął najbardziej korzystny dla strony termin jej doręczenia, wynikający z urządzeń ewidencyjnych operatora pocztowego tj. 12 kwietnia 2016 r. Termin do wniesienia skargi upłynął zatem z dniem 12 maja 2016 r. Tymczasem skarga została nadana w urzędzie pocztowym do organu właściwego, tj. Rektora Niepublicznej Wyższej Szkoły Medycznej we W. w dniu 13 maja 2016r. co niewątpliwie oznacza, że jest ona spóźniona. Kolejną kwestią jest ustalenie, czy wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności (wniesienia skargi), z jednoczesnym dokonaniem tej czynności został złożony w ustawowym terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu. Wobec wyjaśnień skarżącego należało przyjąć, że owa przyczyna ustała w dniu 6 maja 2016 r. bowiem w tym dniu została mu doręczona przez małżonkę zaskarżona decyzja. Z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia wystąpił natomiast w dniu 13 maja 2014 r. W tej sytuacji Sąd uznał, że strona skarżąca dochowała siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Nadto wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, skarżący przedstawił skargę. W omawianej sprawie jako przyczynę uchybienia terminu strona podniosła stałe przebywanie poza granicami Polski z powodu wykonywania pracy zarobkowej oraz w sposób dorozumiany, fakt uprzedniego odebrania przesyłki przez małżonkę bez zaznajomienia skarżącego o treści korespondencji . Skarżący miał bowiem możliwość zapoznania się z treścią doręczonej mu decyzji dopiero w dniu przyjazdu do Polski tj. 6 maja 2016 r. Jak wynika z powołanych na wstępie regulacji art. 87 p.p.s.a. przywrócenie terminu możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. A zatem brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Jednocześnie artykuł 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu, przy czym jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2012 r., I GZ 232/11, publ. http://cbois.nsa.gov.pl ). Negatywnej przesłanki zawinienia, która wyłącza możliwość przywrócenia terminu, należy upatrywać w zaniechaniu przez wnioskodawcę tych wszystkich czynności, które przy dołożeniu przez niego należytej staranności zapobiegłyby konsekwencjom, jakie ustawodawca wiąże z upływem terminów do dokonania określonych czynności procesowych (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 4 listopada 2011 r. I OZ 823/11 oraz z dnia 19 grudnia 2013 r. II GZ 752/13, z dnia 18 grudnia 2013 r. publ. http://cbois.nsa.gov.pl). Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Sąd stwierdza, że skarżący przy dochowaniu minimum staranności mógł dochować terminu. Okoliczności podane przez skarżącego nie mogą zostać uznane za wystarczające do pozytywnego załatwienia wniosku. Wykonywanie pracy poza miejscem zamieszkania i utrudnienia związane z dojazdem do miejsca zamieszkania, co z uwagi na pobyt skarżącego za granicą przypuszczalnie miały miejsce, nie należą do okoliczności pozwalających na przywrócenie uchybionego terminu. Strona, osobiście uruchomiwszy postępowanie odwoławcze od decyzji I instancji, powinna liczyć się z możliwością negatywnego rozpoznania złożonego odwołania, a dbałość o własne interesy i dochowanie należytej staranności przy prowadzeniu własnych spraw wymagało, aby na czas nieobecności w kraju zapewniła sobie pomoc osoby trzeciej lub profesjonalnego pełnomocnika. Skarżący nie może także w sposób dorozumiany powoływać się na zaniechanie małżonki. Podkreślenia wymaga, że nawet ewentualne zaniedbanie osoby, której powierzono wykonywanie czynności, nie uzasadnia przywrócenia uchybionego terminu. W ramach kryterium dochowania staranności, warunkującego brak winy w uchybieniu terminowi mieści się bowiem również kontrola sposobu wykonania powierzonej czynności. Natomiast powierzenie przez skarżącego czynności byłej żonie powoduje, że nieprawidłowe wykonanie przez nią obowiązków obciąża również osobę zlecającą jej czynności. (por postanowienie NSA z dnia 26 czerwca 2008 r. sygn. akt. II OZ 678/08 publ. http://cbois.nsa.gov.pl). Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że skarżący nie dołożył należytej staranności, jakiej można wymagać od osoby dbającej w sposób należyty o swój interes prawny, a co za tym idzie nie można uznać, że uchybił terminowi do złożenia skargi bez własnej winy. W konsekwencji, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.