Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Masternak-Kubiak Po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu K. J. od postanowienia referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 października 2008 r. w przedmiocie umorzenia postępowania z wniosku o zwolnienie od kosztów sadowych oraz odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienie adwokata z urzędu w sprawie ze skargi K. J. na decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia związku chorób ze służba wojskową postanawia : I. umorzyć postępowanie z wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych; II. odmówić przyznania stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.
Skarżący złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu.
Postanowieniem z dnia 22 października 2008 r. Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym umorzył postępowanie z wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, oraz odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienia radcy prawnego.
W dniu 5 listopada 2008 r. K. J. wniósł sprzeciw od powyższego postanowienia. W uzasadnieniu sprzeciwu podniósł, że wnosi o zwolnienie z kosztów w zakresie opłacenia pomocy prawnej w trybie art. 245 § 3 i 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2008 r. (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., gdyż został on zwolniony z kosztów sądowych na podstawie innego artykułu tej ustawy, a mianowicie art. 239 § 1 lit "f" p.p.s.a. Ponadto podniósł, że nie jest w stanie określić wysokości środków wydatkowanych na leczenie, gdyż ponoszone były one w różnych aptekach, szpitalach oraz sanatoriach, a z uwagi na to, że nie były one odliczane od podatku, skarżący ich nie zbierał. Skarżący stwierdził, że powyższe koszty stanowią największy wydatek, obciążający rodzinny budżet. .
Wojewódzki Sad Administracyjny zważył co następuje:
Art. 260 p.p.s.a., stanowi, że w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony postanowieniem, postanowienie przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Przepis art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodzinny.
Stosownie do art. 199 p.p.s.a. strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Do tych przepisów szczególnych należy zaliczyć przepisy określające przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy na wniosek strony.
Skarżący jest zwolniony od ponoszenia wszelkich kosztów sądowych na podstawie art. 239 pkt 1 lit "f" p.p.s.a, zgodnie z którym nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony. Z tego względu postępowanie wszczęte tym wnioskiem jest bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 258 § 3 p.p.s.a.
Z kolei wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ skarżący niewykazał, iż spełnia przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy w tym zakresie.
Przy ocenie wniosku o przyznanie prawa pomocy należy wziąć pod uwagę wspólne dochody małżonków ze wszystkich źródeł, gdyż małżonkowie są obowiązani pomagać sobie wzajemnie również w zakresie spraw sądowych prowadzonych tylko przez jednego z nich.