Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. R. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie żądania odszkodowania z tytułu bezczynności organu i rażącego naruszenia prawa postanawia oddalić wniosek.
Pismem z dnia 27 marca 2009 r. Z. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie żądania odszkodowania z tytułu bezczynności organu i rażącego naruszenia prawa.
Jednocześnie, w skardze Z. R. zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z treści art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wynika, że prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
Jednakże, po myśli art. 247 tej ustawy prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Stosownie do art. 3 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd administracyjny sprawuje kontrolę nad działalnością administracji publicznej w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Nie kwestionując okoliczności zawartych skardze stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej jej bezzasadności z wcześniej powołanego art. 247 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, o której mowa w art. 247 cytowanej ustawy odnosi się do skargi wszczynającej postępowanie przed sądem administracyjnym.
Zaznaczyć przy tym należy, iż bezzasadność skargi należy łączyć nie tylko z merytoryczną jej oceną, ale również z możliwością jej wniesienia do sądu.
Tymczasem z wyliczenia spraw podlegających właściwości Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a także z istoty sprawy sądowoadministracyjnej, określonej w art. 1 - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, bezspornie wynika, iż żądanie skarżącego nie ma charakteru administracyjnoprawnego.
Artykuł 247 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może znaleźć zastosowanie w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 tej ustawy (Hanna Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007/4/27), a więc i w sytuacji takiej jak rozważana.
Z tych względów skarżącemu nie przysługuje prawo pomocy.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 247 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak na wstępie.