Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu R. P. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 6 października 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 976/16 w sprawie ze skargi R. P. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: utrzymać w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 6 października 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 976/16
R. P. (dalej: "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 26 lutego 2016 r. w przedmiocie umorzenia postępowania.
W skardze zawarty został również wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Następnie, wniosek ten został złożony na urzędowym formularzu PPF. Skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Podniósł, że jest osobą bezdomną i nie uzyskuje dochodów, korzysta z pomocy CARITAS. Wskazał także, że jest zadłużony bez swojej winy na kwotę ponad 35 000 zł.
Referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 7 lipca 2016 r. zobowiązał skarżącego do złożenia: 1) odpisów zeznań podatkowych; 2) wyciągów z rachunków bankowych; 3) oświadczenia w sprawie statusu bezrobotnego; 4) oświadczenia w sprawie dochodu uzyskanego w związku z pełnieniem funkcji prezesa zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością; 5) zaświadczenia w sprawie podatku od nieruchomości; 6) zaświadczenia w sprawie wpisu do ewidencji producentów rolnych oraz świadczeń wypłacanych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa; 7) zaświadczenia o sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej; 8) zaświadczenia potwierdzającego, że korzysta z pomocy CARITAS oraz 9) dokumentów potwierdzających podaną przez niego wysokość zadłużenia.
Skarżący nie złożył wymaganych dokumentów i oświadczeń.
Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 6 października 2016 r. odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy. W uzasadnieniu podniósł, powołując się na treść art. 252 § 1 i 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo postepowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 718 ze zm.), że ubiegający się o przyznanie prawa pomocy zobowiązany jest do złożenia o oświadczenia o stanie majątkowym oraz podania dokładnych danych o stanie rodzinnym a jeżeli oświadczenie to okaże się niewystarczające do oceny jej stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Dopiero po otrzymaniu i zapoznaniu się z treścią takich dokumentów możliwe jest wydanie prawidłowego orzeczenia w tym zakresie.
W przedmiotowej sprawie powyższy warunek dopuszczalności przyznania prawa pomocy nie został spełniony, bowiem skarżący nie odpowiedział na wezwanie do uzupełnienia wniosku, tym samym uniemożliwił dokonanie oceny jego rzeczywistej sytuacji materialnej.
Skarżący złożył sprzeciw od ww. postanowienia, w którym wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości jako niezgodnego z prawem i stanem faktycznym oraz budzącego niezadowolenie u strony skarżącej. Ponadto wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu z uwagi na bezdomność, wzrost zadłużenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: