Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] oraz decyzji Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie postanawia: - wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...].
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie R. B. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] wymierzającej skarżącemu karę pieniężną w wysokości 20 000 zł za naruszenie przepisów o rybołówstwie.
Uzasadniając żądanie ochrony tymczasowej skarżący wskazał, iż ewentualne wyegzekwowanie kary pieniężnej wyrządziłoby mu znaczną szkodę, zagrażającą egzystencji jego i jego najbliższej rodziny. Podniósł, iż rozmiar wymierzonej kary, wraz z karami wymierzonymi w pozostałych postępowaniach administracyjnych dotyczących jego osoby, jest bardzo wysoki i wynosi łącznie 60 000 zł. W ocenie skarżącego wysokość kar nie pozostaje w żadnej relacji do sytuacji majątkowej, w której się znajduje. Skarżący zaznaczył, iż nie posiada środków majątkowych ani oszczędności, które mógłby spożytkować na opłacenie wymierzonych mu kar. Za koniecznością uwzględnienia przedmiotowego wniosku, zdaniem skarżącego, przemawia również ilość i powaga zarzutów postawionych zaskarżonej decyzji, w szczególności oczywisty brak podstaw do nałożenia kary.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zasadą wynikającą z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: P.p.s.a.) jest, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Przepis art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a. dopuszcza jednak na wniosek skarżącego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powyższej regulacji wynika, iż instytucja wstrzymania wykonania aktu ma charakter wyjątkowy, albowiem może mieć miejsce jedynie w przypadku gdy zachodzą przesłanki, o których mowa wyżej. Zastosowanie tej instytucji nie może być poprzedzone oceną zasadności skargi, ponieważ takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego, oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu, sprowadzającą się do przedsądu.
Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych wstrzymanie może dotyczyć tylko takiego aktu administracyjnego, który nadaje się do wykonania i podlega wykonaniu.
W wyniku dokonania analizy wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji, w ocenie Sądu zaistniały przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Przedmiotem skargi jest decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] oraz poprzedzająca ją decyzja Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia skarżącemu kary pieniężnej w wysokości 20 000 zł za naruszenie przepisów o rybołówstwie, których wstrzymania żąda skarżący.
Utrzymanie w mocy przez organ II instancji decyzji organu pierwszoinstancyjnego powoduje, iż decyzja ta jest ostateczna i wywołuje skutki prawne w niej określone.
W ocenie Sądu wykonanie powyższych decyzji, na mocy których nałożono na skarżącego karę pieniężną, przed zbadaniem ich legalności przez właściwy sąd administracyjny, może spowodować wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a. Uiszczenie bowiem kary pieniężnej w wysokości 20 000 zł może rodzić trudności w egzystencji skarżącego oraz członków jego rodziny. Dodatkowo należy podkreślić, iż w chwili obecnej przed tutejszym Sądem toczą się 3 postępowania dotyczące wymierzenia skarżącemu kar pieniężnych w łącznej wysokości 60 000 zł. Ze względu na powyższe, a w szczególności okoliczność, iż w razie niewstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, kara podlegałaby ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, istnieje prawdopodobieństwo spowodowania tym znacznej szkody dla skarżącego.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż zachodzą podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a.
W związku z powyższym na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.