Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Karolina Kisielewicz - Malec po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i o ustanowienie adwokata z urzędu w sprawie ze skargi A. S. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 października 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1954/05 postanawia: -umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Pismem z dnia 14 marca 2016 r. A. S. złożył skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 października 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1954/05.
Wspomnianym postanowieniem Sąd I instancji odrzucił skargę A. S. na decyzję Szefa Służby Cywilnej z [...] października 2001 r. nr [...]
Referendarz sądowy stwierdza, że obecnie złożony wniosek dotyczy wznowienia postępowania w sprawie, w której skarżącemu przyznano uprzednio prawo pomocy we wnioskowanym zakresie. Postanowieniem z dnia 27 listopada 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1954/05 zwolniono bowiem skarżącego od kosztów sądowych i ustanowiono dla niego adwokata, a orzeczenie to stało się prawomocne. Prawo pomocy w takim zakresie przyznane stronie w sprawie ze skargi, obejmuje również postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania w tej sprawie (tak uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt II GPS 2/10, LEX nr 668584).
Z tego powodu ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy był w rozpatrywanej sprawie zbędny i nie może być rozpoznany. Niepodobna przecież wnioskodawcy ani przyznać tego, co już mu przysługuje, ani tym bardziej tego odmówić, oddalając jego wniosek. Zgodnie z kolei z art. 249a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) w takim przypadku postępowanie w sprawie prawa pomocy umarza się i dlatego na podstawie tego przepisu, stosowanego w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 powołanej ustawy, orzeczono jak w sentencji.