Dnia 16 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi I. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: - przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego M. O. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 292,80 złotych (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy), w tym: tytułem opłaty kwotę 240 złotych (dwieście czterdzieści złotych), tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 52,80 złotych (pięćdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy) oraz kwotę 17 złotych (siedemnaście złotych) tytułem innych udokumentowanych wydatków pełnomocnika.
Wyrokiem z dnia 3 września 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2008 r.
Postanowieniem z dnia [...] października 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 850/08 przyznano skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, o którego wyznaczenie Sąd zwrócił się do Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.
Pismem z dnia [...] października 2008 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. wyznaczyła radcę prawnego w osobie M. O. pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącej I. M. we wskazanej sprawie.
Następnie [...] stycznia 2010 r. (data prezentaty) pełnomocnik z urzędu skarżącej r. pr. M. O. złożyła skargę kasacyjną i wniosła m. in. o zasądzenie na rzecz pełnomocnika skarżącej koszów zastępstwa procesowego. Stawiając się na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 9 lutego 2010 r. poparła skargę kasacyjną oraz oświadczyła, iż koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zostały opłacone.
W wyniku złożonej skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. akt lI OSK 247/09 oddalił skargę kasacyjną. Wskazał również, iż nie orzekł w wyroku o przyznaniu pełnomocnikowi skarżącego wynagrodzenia na zasadzie prawa pomocy, bowiem wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonywaną pomoc prawną, należną od Skarbu Państwa (art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwana P.p.s.a.), przyznawane jest przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w postępowaniu określonym przepisami art. 258 -261 P.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Stosownie do treści art. 250 P.p.s.a. wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Aktem regulującym powyższe zasady jest Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Zgodnie z § 15 Rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4.
W myśl § 14 ust. 2 Rozporządzenia omawiane stawki są różnicowane wedle przedmiotu zaskarżenia. Wobec tego, iż w niniejszej sprawie skarga została wniesiona w przedmiocie wymeldowania, przyjąć należało dla wyliczenia kosztów zastępstwa procesowego stawkę minimalną określoną w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c Rozporządzenia, tj. 240 zł.
Stosownie do § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a cytowanego Rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie i wniesienia skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi 75% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100 tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W przedmiotowej sprawie pełnomocnik został ustanowiony w czasie, kiedy biegł termin do wniesienia skargi kasacyjnej, celem jej sporządzenia i wniesienia, czyli nie brał udziału w postępowaniu sądowym w pierwszej instancji. Jednocześnie stawił się na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 9 lutego 2010 r. Zatem przyjąć należy, iż należne wynagrodzenie w sprawie wynosi 100% stawki minimalnej.
Jednocześnie stosownie do treści § 2 ust. 3 Rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty (...) sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Rozpoznając wniosek zasadnym okazało się również zasądzenie innych udokumentowanych wydatków poniesionych przez pełnomocnika, tj. opłaty skarbowej w kwocie 17 zł, opłaconej w dniu [...] grudnia 2009 r.
Biorąc powyższe pod uwagę oraz wobec oświadczenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu, że koszty pomocy nie zostały pokryte przez stronę skarżącą, na podstawie art. 250 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.