Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. P. na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] grudnia 2008 r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia obszaru zabudowy śródmiejskiej postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe; 2. zwrócić skarżącemu kwotę 300 (trzysta) złotych, tytułem zwrotu uiszczonego wpisu od skargi
Pismem z dnia 5 marca 2009 r. W. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] grudnia 2008 r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia obszaru zabudowy śródmiejskiej.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w B. podniosła, że zarzuty skargi nie zasługują na uwzględnienie, gdyż zabudowa śródmiejska nie stanowi samodzielnej kategorii planistycznej w rozumieniu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, natomiast jest pojęciem z zakresu Prawa budowlanego, a w szczególności wydanego na jego podstawie rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Pismem dnia 22 lutego 2010 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) W. P. cofnął skargę na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] grudnia 2008 r., Nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm.) skarżący może cofnąć skargę a cofnięcie to wiąże Sąd chyba, że jest ono niedopuszczalne i zmierza do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu dotkniętego nieważnością.
Sąd uznał cofnięcie skargi za dopuszczalne, gdyż nie zmierza ono do obejścia prawa ani nie powoduje utrzymania w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Z powyższych względów, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postępowanie sądowe należało umorzyć. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.