Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficzne Województwa [...] z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wprowadzenia zmiany w ewidencji gruntów i budynków postanawia: - zwolnić B. S. od kosztów sądowych
B. S. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na wskazaną w sentencji decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficzne Województwa [...] z dnia [...] stycznia 2010 r.
Według zawartego we wniosku oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Nie posiada żadnego majątku, oszczędności ani przedmiotów wartościowych. Źródłem utrzymania wnioskodawcy jest świadczenie emerytalne w wysokości 1068, 91 zł netto miesięcznie.
W dołączonym do formularza wniosku piśmie z dnia 24 maja 2010 r. skarżący wskazał na ponoszone w skali miesiąca wydatki, tj.: opłatę za mieszkanie ( 199, 67 zł), użytkowanie wieczyste i podatek od nieruchomości ( 2,16 zł+ 2,33 zł), opłatę za energię elektryczną ( 32, 91 zł), opłatę za gaz ( 16,69 zł).
Rozpoznając wniosek, stwierdzono co następuje:
Na gruncie obowiązujących regulacji prawnych obowiązuje zasada, według której koszty sądowe jak również koszty wynagrodzenia fachowego pełnomocnika pokrywa strona dochodząca swych roszczeń. Jednakże przepisy postępowania sadowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nieposiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy. Należy dodać, że prawo pomocy może dotyczyć wyłącznie postępowania przed sądem administracyjnym i nie rozciąga się na postępowanie administracyjne.
W rozpatrywanej sprawie wniosek skarżącego dotyczy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Ze względu na tak określone granice wniosku, skarżący powinien udowodnić, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Do wykazania tej okoliczności zobowiązuje go przepis art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej P.p.s.a.).
Stan majątkowy, dochodowy i rodzinny skarżącego opisany we wniosku złożonym na urzędowym formularzu PPF oraz piśmie procesowym z dnia 24 maja 2010 r. uzasadnia przyznanie mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Udowodnił on bowiem, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania sądowego.
Należy mieć na uwadze, iż jedynym dochodem skarżącego jest świadczenie emerytalne w wysokości 1068, 91 zł. Skarżący przed uzyskaniem emerytury, do dnia 7 marca 2007 r., zarejestrowany był w powiatowym urzędzie pracy jako osoba bezrobotna. W okresie tym, wobec złej sytuacji materialnej, skarżący otrzymywał pomoc z opieki społecznej w postaci zasiłku celowego na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w wysokości 200 zł.
Uwzględniając aktualny poziom cen dóbr i usług niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb życiowych jak wyżywienie i ubranie należy stwierdzić, że zestawienie wysokości stałego dochodu uzyskiwanego przez skarżącego z miesięcznymi kosztami niezbędnego utrzymania pozwala przyjąć, że wnioskodawca znajduje się w ciężkiej sytuacji materialnej.
Opłacenie przez skarżącego kosztów sądowych w niniejszej sprawie z całą pewnością przekracza jego możliwości finansowe i nie mogłoby się odbyć bez narażania go na niemożność zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia w oparciu o przepis art. 245 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 258 §1 § 2 pkt 7 P.p.s.a.