Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku O. G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi O. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
W piśmie z dnia 10 lutego 2014 r. O. G., reprezentowana przez adwokata M. Z., wniosła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. o odmowie udzielenia cudzoziemce zezwolenia na osiedlenie się.
Postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sądu Administracyjny w Warszawie odrzucił powyższą skargę jako wniesioną z uchybieniem terminu. Odpis tego postanowienia doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 23 kwietnia 2014 r.
W piśmie z dnia 29 kwietnia 2014 r. adwokat reprezentujący skarżącą wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. We wniosku podano, że pełnomocnik w dniu, w którym nadano skargę bezpośrednio do Sądu był chory, a skarga została nadana omyłkowo do Sądu, zamiast za pośrednictwem organu, przez pracownika kancelarii. Pełnomocnik skarżącej podał, że w związku ze stanem, w jakim się znajdował, nie miał możliwości, nawet przy dołożeniu maksymalnej staranności, skontrolować sposobu nadania skargi. Do wniosku dołączono zaświadczenie lekarskie z dnia 10 lutego 2014 r., wskazujące, że w dniach 10-16 lutego 2014 r. adwokat "nie może wykonywać czynności zawodowych".
Ponadto we wniosku adw. M. Z. podała, że Sąd dokonał zbyt restrykcyjnej wykładni przepisu art. 83 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co może naruszać konstytucyjną zasadę sprawiedliwości.
W jej ocenie dla zachowania terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego wystarczającym jest oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym, niezależnie od prawidłowości oznaczenia adresata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. Dalej zwaną Ppsa), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Warunkami skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu są zgodnie z art. 87 Ppsa brak winy w uchybieniu, złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, równoczesne ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu dokonanie czynności uchybionej. Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie. Podkreślić również należy, iż w świetle orzecznictwa sądowego za błędy i zaniechania pełnomocnika odpowiedzialność ponosi jego mocodawca (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2013 r. I OZ 1198/13).
Jak wynika z akt sprawy odpis postanowienia z dnia 16 kwietnia 2014 r., o odrzuceniu skargi doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 23 kwietnia 2014 r. Przyjąć zatem należy, że w tym dniu skarżący (i jego pełnomocnik) dowiedział się, że uchybił terminowi do wniesienia skargi. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu zostało nadane w dniu 30 kwietnia 2013 r. (data stempla pocztowego), a zatem z zachowaniem ustawowego - 7. dniowego terminu. Sama skarga znajduje się już w aktach sprawy, zatem Sąd uznał, że pełnomocnik nie miał obowiązku jej ponownego przesyłania. Uznać należy również za spełnioną przesłankę dotyczącą dokonania czynności uchybionej. Nie można jednak uznać, że pełnomocnik skarżącej (a zatem i skarżąca) nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.