Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w W. w przedmiocie uznania zażalenia za nieuzasadnione
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie uznania zażalenia za nieuzasadnione postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu A. S. cały uiszczony wpis sądowy od skargi w kwocie 100 (sto) złotych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Skarżący A. S. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r. w przedmiocie uznania zażalenia za nieuzasadnione. Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie art. 37 kpa, tj. w wyniku wniesionego zażalenia na bezczynność Burmistrza Gminy G. w sprawie rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 23 czerwca 2009 r. w sprawie wykupu nieruchomości we wsi J. gm. G. w trybie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717 ze zm.).

Sąd zważył, co następuje:

Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.

Zakres kognicji wojewódzkich sądów administracyjnych pod względem rzeczowym określony został w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a). Przepis ten zawiera katalog skarg na wymienione w nim działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność, do jakich należą:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Z powyższego uregulowania wynika, że podstawową kategorię postanowień zaskarżalnych do sądu administracyjnego stanowią postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 141 § 1 kpa, zażalenie przysługuje na postanowienie tylko w przypadkach wskazanych w tej ustawie.

Podstawę wydania zaskarżonego postanowienia stanowił przepis art. 37 kpa. Przepis ten określa tryb postępowania w razie bezczynności organu administracji publicznej w wydaniu rozstrzygnięcia i przewiduje możliwość wniesienia przez stronę zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie do organu administracji publicznej wyższego stopnia (§1). Uznając zażalenie za uzasadnione organ ten wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości (§2).

W orzecznictwie i doktrynie utrwalił się pogląd, iż organ wyższego stopnia rozstrzyga w tym zakresie w drodze postanowienia. Na skutek wniesienia zażalenia stronie zostaje jedynie otwarta droga do podniesienia przed sądem administracyjnym bezczynności organu pierwszej instancji (por. np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 kwietnia 2001 r., sygn. akt IV SA 1866/00, opubl. ONSA 2002, nr 4, poz. 144 oraz z 6 lipca 2006r., sygn. akt I OSK 480/06, opubl. LEX nr 188512, a także postanowienie WSA w Gliwicach z 5 czerwca 2009 r. IV SAB/Gl 21/09 LEX nr 504035, wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolski z 3 września 2008 r. II SAB/Go 16/08 LEX nr 459355).

Na postanowienie - wydane przez organ administracji publicznej w trybie art. 37 kpa w wyniku rozpoznania zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie - nie przysługuje zażalenie, gdyż powołany przepis art. 37 § 2 kpa nie przewiduje możliwości zaskarżenia postanowienia wydanego na jego podstawie. W świetle art. 3 § 2 pkt 2 P.p.s.a. dodać ponadto należy, że omawiane postanowienie nie kończy również postępowania w sprawie, nie rozstrzyga też sprawy co do istoty. Treść zapisu art. 37 § 2 kpa przesądza o tym, że postanowienie to dotyczy ewentualnego wyznaczenia terminu do zakończenia sprawy innym odrębnym aktem administracyjnym, zatem postępowanie prowadzone wskutek wniesienia zażalenia na podstawie art. 37 § 1 kpa nie ma cech samodzielnego postępowania administracyjnego. Tym samym na takie postanowienie nie przysługuje - wbrew twierdzeniom pełnomocnika skarżącego - skarga do sądu administracyjnego.

Z powyższych względów, skargę jako niedopuszczalną, należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. O zwrocie wpisu orzeczono w myśl art. 232 § 1 pkt 1 lit. a powołanej ustawy.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze