Wniosek w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku N. I. o wstrzymanie wykonania wydalenia oraz wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi N. I. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/2

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] wniósł N. I. Zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] września 2014 r. nr [...] o odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej i nieudzieleniu zgody na pobyt tolerowany.

N. I. wniósł także o wstrzymanie wykonania wydalenia na skutek wydania ostatecznej decyzji oraz wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku wskazał, że zaskarżona decyzja umożliwia wydalenie go z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W razie wydalenia skarżący byłby pozbawiony możliwości udziału w postępowaniu przed sądem administracyjnym, co narusza jego prawo do sądu. Natomiast w razie ewentualnego uwzględnienia skargi skarżącemu nie zostałaby w istocie udzielona ochrona międzynarodowa, ponieważ w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku, ochrona sądowa okazałaby się iluzoryczna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z zasadą przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji czy postanowienia. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Powyższy przepis zawiera dwie przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, mianowicie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog tych przesłanek jest więc zamknięty. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji lub postanowienia Sąd nie bada zasadności samej skargi.

Z treści powołanego art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że to strona, która żąda "ochrony tymczasowej" jest zobowiązana do wskazania przesłanek jej zastosowania. Oczywiście, na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia sąd powinien wziąć pod rozwagę wszelkie okoliczności, jednak przyjęcie takiego poglądu nie może prowadzić do całkowitego zwolnienia strony z podania jakichkolwiek przyczyn mających uzasadniać wstrzymanie wykonania i w konsekwencji do przerzucania w całości ciężaru wskazania tych przesłanek na sąd administracyjny.

Podkreślenia wymaga, że uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia nie stanowi wymogu formalnego, lecz jest materialnoprawną argumentacją wniosku. Dlatego treść uzasadnienia wniosku nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia, natomiast jest oceniana z punktu widzenia zasadności wniosku.

Strona 1/2