Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w przedmiocie udzielenia pozwoleń wodnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Barszcz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwoleń wodnoprawnych postanawia odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6090 Budownictwo wodne, pozwolenie wodnoprawne
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej
Uzasadnienie strona 1/2

Skargą z dnia 20 stycznia 2020 r., S. S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] września 2019 r. nr [...] udzielającą Państwowemu Gospodarstwu Wodnemu Wody Polskie z siedzibą w [...] pozwoleń wodnoprawnych. Skarżący na etapie postępowania administracyjnego w tej sprawie nie został uznany za jego stronę, co organ wskazał w zaskarżonej decyzji, a także w postanowieniu z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Organ odmawiając skarżącemu przymiotu strony w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji podkreślił, iż nie ma on interesu prawnego w opisanym postępowaniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skargę S. S. należało odrzucić.

Badanie merytorycznej zasadności skargi w postępowaniu przed sądem administracyjnym każdorazowo poprzedza analiza wymogów jej dopuszczalności. Postępowanie sądowoadministracyjne może się bowiem toczyć wyłącznie na skutek prawnie dopuszczalnej oraz skutecznie wniesionej skargi.

Zgodnie zaś z treścią art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej p.p.s.a.), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Stanowi on zatem warunek dopuszczalności skargi (art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.)

Ocenę interesu prawnego dokonywaną przez Sąd poprzedza jego analiza dokonywana w postępowaniu administracyjnym. W świetle art. 28 k.p.a., stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W konsekwencji przyjmuje się, że elementem kwalifikującym dany podmiot jako stronę w postępowaniu administracyjnym jest interes prawny lub obowiązek. Oznacza to, że samo wniesienie podania celem zainicjowania postępowania, czy też własne przekonanie o posiadaniu statusu strony i żądanie udziału w postępowaniu już prowadzonym, jest niewystarczające aby stać się stroną postępowania administracyjnego. W okolicznościach niniejszej sprawy niezbędnym staje się zatem szczegółowe rozważenie wystąpienia lub nie przesłanki interesu prawnego. Na wstępie ustaleń w tym przedmiocie podkreślić należy, że pojęcie "interesu prawnego" nie zostało ustawowo zdefiniowane, jednakże wielokrotnie było przedmiotem rozważań zarówno doktryny, jak również orzecznictwa. Zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem, o tym, czy określonemu podmiotowi przysługują uprawnienia strony, a więc czy ma on interes prawny w rozstrzygnięciu danej sprawy, przesądzają przepisy prawa materialnego, z których wynikają dla tego podmiotu określone prawa lub obowiązki. Istoty interesu prawnego należy przy tym upatrywać w jego związku z konkretną normą prawa materialnego, na podstawie której w postępowaniu administracyjnym określony podmiot w określonym stanie faktycznym może domagać się konkretyzacji jego uprawnień lub obowiązków bądź żądać przeprowadzenia kontroli określonego aktu w celu ochrony jego sfery praw i obowiązków przed naruszeniami dokonanymi tym aktem i doprowadzenia tego aktu do stanu zgodnego z prawem. Podmiot, dla którego z przepisów prawa materialnego nie wynikają żadne uprawnienia ani obowiązki, nie ma interesu prawnego, a zatem również przymiotu strony w świetle art. 28 k.p.a., w związku z czym nie jest legitymowany do żądania wszczęcia postępowania czy też kwestionowania zapadłych w tym postępowaniu rozstrzygnięć. Przy czym od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, a więc stan, w którym dany podmiot jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy, jednakże nie może tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6090 Budownictwo wodne, pozwolenie wodnoprawne
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej