Dnia 9 maja 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2017 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wójta Gminy P. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] września 2016r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe; 2. zasądzić od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz Wójta Gminy P. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] września 2016r. nr [...] umorzył postępowanie odwoławcze o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2016r. nr [...], mocą której nie została wyrażona zgoda na przeznaczenie na cele nierolnicze 30,7680 ha gruntów rolnych, stanowiących użytki rolne klas II - III, położonych na terenie gminy P., w obrębach ewidencyjnych L., S. i P.
Za pośrednictwem organu Wójt Gminy P. w dniu 14 grudnia 2016r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] września 2016r.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2017r., nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi działając na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił własną decyzję z dnia [...] września 2016r. nr [...] oraz decyzję z dnia [...] lipca 2016r. nr [...] i umorzył postępowanie w sprawie przeznaczenia na cele nierolnicze 30,7680 ha gruntów rolnych, stanowiących użytki rolne klas II - III, położonych na ternie gminy P., w obrębach ewidencyjnych L., S. i P..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016, poz. 718 ze zm.) - dalej p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe.
Z bezprzedmiotowością postępowania w rozumieniu wskazanego przepisu mamy do czynienia, kiedy w toku postępowania sądowoadministacyjnego, a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja zaistnieje w szczególności wówczas, gdy zaskarżona decyzja lub postanowienie zostanie pozbawione bytu prawnego w nadzwyczajnym wewnątrzadministracyjnym postępowaniu kontrolnym (np. w wyniku stwierdzenia jej nieważności) lub w rezultacie skorzystania przez organ, którego decyzja lub postanowienie zostało zaskarżone, z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 p.p.s.a. i uchylenia jej albo wygaśnięcia decyzji obarczonej terminem ustawowym lub ustalonym w decyzji itp. (por. T.Woś, H.Knysiak-Molczyk, M.Romańska. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, str. 495).
Przedmiotem zaskarżenia do Sądu w niniejszej sprawie była decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] września 2016r. nr [...] umarzająca postępowanie odwoławcze o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2016r. nr [...].
Jak wynika z akt sprawy, po wniesieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] stycznia 2017r., nr [...] podjętą na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił własną decyzję z dnia [...] września 2016r. nr [...].
Należy zatem stwierdzić, że na skutek utraty bytu prawnego zaskarżonej decyzji w trybie autokontroli przewidzianej przepisem art. 54 § 3 p.p.s.a. przestał istnieć przedmiot zaskarżenia, wobec czego postępowanie przed Sądem podlegało umorzeniu jako bezprzedmiotowe.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w punkcie 1 sentencji postanowienia.
O kosztach postępowania sądowego Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji postanowienia na podstawie art. 201 § 1 p.p.s.a. i art. 205 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 p.p.s.a.; do niezbędnych kosztów postępowania prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub pełnomocnika oraz równowartość zarobku lub dochodu utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Na koszty postępowania składa się wpis od skargi w kwocie 200 zł.