Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Groński po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy.
Zgodnie z art. 243 § 1 pkt 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednakże, zgodnie z art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2004, str. 321, wyrok NSA z dnia 7 stycznia 2003 r. sygn. akt 745/02, niepubl.).
W orzecznictwie i w piśmiennictwie przyjmuje się, że potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. zachodzi przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a. (por. J. Drachal, M. Jagielski, P. Gołaszewski, w: Hauser, Wierzbowski, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2015 r., s. 979 i powołane tam orzecznictwo). Prawo pomocy nie przysługuje wiec m.in. w sytuacji, gdy skarga jest niedopuszczalna (por. B. Dauter, Zarys metodyki pracy sędziego sądu administracyjnego, LexisNexis, Warszawa 2008 r., s 473, postanowienie NSA z 18 czerwca 2008 r. II OZ 608/08).
Przedmiotem skargi J. K. jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2015 r. nr [...] o odmowie zawieszenia postępowania w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wymienione postanowienie nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 101 § 3 k.p.a. na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ukształtował się pogląd, że przepis art. 101 § 3 k.p.a. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 6, poz. 18) nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego (por. postanowienia NSA z dnia 23 maja 2013 r., II OSK 1617/12, z dnia 18 października 2013 r., II OSK 1175/12, z dnia 22 stycznia 2014 r., II OSK 1906/12, wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2014 r., II OSK 2825/12, postanowienie NSA z dnia 29 stycznia 2015 r., II OSK 1590/13).