Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. C. i K. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. C. i K. C. na postanowienie Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
M. C. i K. C. wnieśli do Sądu skargę na postanowienie Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] listopada 2013 r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego. Wraz ze skargą skarżący wnieśli o zwolnienie od kosztów sądowych i złożyli wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPf.
Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 29 maja 2014 r. odmówił przyznania prawa pomocy M. C. i K. C. we wnioskowanym zakresie.
Powyższe postanowienie doręczono skarżącym w dniu 23 czerwca 2014 r. Skarżący pismem z dnia 30 czerwca 2014 r., nadanym w tym samym dniu w urzędzie pocztowym, wnieśli sprzeciw od powyższego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
W świetle powyższego przepisu wniesienie w dniu 30 czerwca 2014 r. sprzeciwu od postanowienia z dnia 29 maja 2014 r., który nie został przez Sąd odrzucony, skutkuje utratą mocy powyższego postanowienia w całości i przejęciem sprawy do rozpoznania przez sąd "od nowa".
Zasadą jest, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 199 p.p.s.a.). Wyjątkiem od powyższej zasady jest instytucja prawa pomocy, która winna być stosowana tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe. W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.). Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przyznaje się osobie fizycznej, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Warunkiem przyznania prawa pomocy jest wykazanie przez stronę, iż występują przesłanki uzasadniające jej udzielenie. W interesie strony skarżącej leży przedstawienie wszelkich okoliczności, które wskazywałyby na fakt pozostawania w trudnej sytuacji materialnej. Ocena sytuacji materialnej nie sprowadza się tylko do stwierdzenia, że skarżący uzyskuje lub nie uzyskuje dochodów, ale również polega na zbadaniu, czy posiada majątek oraz czy posiada obiektywnie rozumianą zdolność do zdobycia potrzebnych środków finansowych. Ponadto niedostarczenie żądanych przez sąd danych, przedstawienie ich w sposób niekompletny, mało czytelny powoduje, że oświadczenie wnioskodawcy pozostaje niepełne, niewystarczające do wydania pozytywnego dla strony rozstrzygnięcia. Tym samym w takiej sytuacji sąd uprawniony jest do sformułowania oceny, że wniosek o przyznanie prawa pomocy jest nieuzasadniony (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. akt II OZ 1361/10).