Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego P. O. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi D. G. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego P. O. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 207 (dwieście siedem) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. G. (dalej: "skarżącego") i przyznał na rzecz r. pr. P. O. - wyznaczonego w sprawie dla skarżącego pełnomocnikiem z urzędu - stosowne wynagrodzenie.
Od powyższego wyroku pełnomocnik z urzędu skarżącego wniósł skargę kasacyjną, w której zwrócił się m. in. o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu według norm przepisanych, jednak nie mniej niż 150% stawki minimalnej i oświadczył, że opłaty za udzieloną pomoc prawną nie zostały opłacone ani w całości, ani w części.
W dniu 27 kwietnia 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II OSK 2044/14) oddalił skargę kasacyjną. Na rozprawie obecny był pełnomocnik skarżącego, który powtórzył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, które nie zostały pokryte ani w całości ani w części.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczególne zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielanej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, reguluje w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490). Przepis § 14 ust. 2 pkt 2) lit. a rozporządzenia stanowi, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - 75 % stawki określonej w pkt 1), a jeżeli drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W rozpoznawanej sprawie wartość przedmiotu sprawy wynosi 10 000 zł (nałożona kara pieniężna), co oznacza, że stawka minimalna winna być obliczona na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a, a zatem z uwzględnieniem § 6 pkt 4 rozporządzenia, który stanowi, że stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 5.000 do 10.000 zł - 1.200 zł.
Natomiast stosownie do treści § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.