Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. W. na Radę Gminy S. w przedmiocie uchylenia protokołu nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r. ze wspólnego posiedzenia Stałych Komisji Rady Gminy S. w zakresie dobrowolnych wpłat za przyłącza wodociągowe i kanalizacyjne postanawia: odrzucić skargę.
W piśmie z dnia 17 października 2013 r. D. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na Radę Gminy S. w przedmiocie uchylenia aktu prawa miejscowego w postaci protokołu nr . z dnia [...] listopada 2007 r. ze wspólnego posiedzenia Stałych Komisji Rady Gminy S. w zakresie zwiększenia dobrowolnych wpłat mieszkańców za przyłącza wodociągowe i kanalizacyjne, i coroczne aktualizowanie stawek tych wpłat.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić, gdyż nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
Sąd administracyjny, rozpoznając skargę, w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu.
Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), zgodnie z którym sądy administracyjne w zakresie swojej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne, ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie.
Zgodnie bowiem z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
decyzje administracyjne;
postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W przedmiotowej skardze skarżący domaga się uchylenia aktu prawa miejscowego w postaci protokołu nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r. ze wspólnego posiedzenia Stałych Komisji Rady Gminy S. w zakresie zwiększenia dobrowolnych wpłat mieszkańców za przyłącza wodociągowe i kanalizacyjne, i coroczne aktualizowanie stawek tych wpłat, który to protokół Stałej Komisji nie jest ani aktem prawa miejscowego, ani aktem administracyjnym w rozumieniu art. 3 § 2 powołanej ustawy, bowiem wniesiona skarga nie dotyczy rozstrzygnięcia sprawy z zakresu administracji publicznej, które podlegałoby zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Skarga o uchylenie protokołu stałej komisji rady gminy nie mieści się w katalogu aktów i czynności poddanych kognicji sądu administracyjnego. Obowiązujący stan prawny nie upoważnia do zakwalifikowania przedmiotowej skargi do spraw, o których mowa w art. 3 § 2 powołanej ustawy. Z treści tego przepisu wynika bowiem, że czynności w nim wymienione muszą mieć charakter publicznoprawny. Treść powołanego przepisu wskazuje, że czynność musi dotyczyć uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa. Konieczne jest więc odniesienie takiego aktu i czynności do przepisu prawa powszechnie obowiązującego, który określa uprawnienia lub obowiązki. Oznacza to, że musi istnieć ścisły związek między przepisem prawa, który określa uprawnienie lub obowiązek, a aktem lub czynnością, która dotyczy takiego uprawnienia lub obowiązku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 września 2004 r., sygn. akt OSK 247/04, LEX nr 125767).