Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Aneta Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. B. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] października 2008r., nr [...] w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy p o s t a n a w i a: o d r z u c i ć s k a r g ę
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z 13 lutego 2009r., doręczonym za pismem przewodnim z 18 lutego 2009r., wezwano skarżącą T. B. do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł. - w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu - pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało odebrane przez skarżącą 23 lutego 2009r. (dowód: potwierdzenie odbioru - k. 25), zaś termin do uiszczenia opłaty sądowej upłynął bezskutecznie 2 marca 2009r. Z akt sprawy wynika, iż w dokumentach księgowych dotyczących opłat sądowych nie zidentyfikowano wpłaty do niniejszej sprawy.
Skarżąca w piśmie wniesionym 3 marca 2009r. oświadczyła, iż po szczegółowym przeanalizowaniu sprawy podjęła decyzję o zaniechaniu dalszych działań mających na celu wstrzymanie planów budowy budynku mieszkalno - pensjonatowego z podziemnymi garażami na terenie obejmującym działki nr [...], [...], [...], [...], [...] położone w W. przy ul. [...], należące do B. G. i odstąpieniu od roszczeń w przedmiotowej sprawie. Jednocześnie wskazała, że nie wysłała wniosku PPF o przyznanie prawa pomocy.
Sąd zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 230 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ((Dz.U. nr 153, poz. 1270, ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.) od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stały lub stosunkowy. Do pism tych należy skarga (art. 230 § 2 P.p.s.a.). Z kolei zgodnie z art. 220 § 1 P.p.s.a. Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata. Oznacza to, iż Sąd do czasu uiszczenia wymaganej opłaty sądowej nie może rozpoznać żadnych wniosków strony, z pismem cofającym skargę włącznie (postanowienie NSA z 10.06.1987r., sygn. akt SA/Gd 537/87, publ. OSP 1990, nr 4, poz. 207).
Jak wynika z przedstawionego stanu sprawy skarżąca w piśmie procesowym wniesionym 3 marca 2009r. odstąpiła od roszczeń w przedmiotowej sprawie, zatem wniosek ten potraktowano jako cofnięcie skargi. Sąd mając jednak na względzie fakt, iż skarżąca nie uiściła wpisu od skargi w terminie ustawowym przewidzianym dla tej czynności i treść powyższych regulacji prawnych - nie mógł rozpatrywać skuteczności cofnięcia skargi, która jako nieopłacona podlegała odrzuceniu.
Odnosząc się do wskazania skarżącej, iż nie wysłała ona urzędowego formularza PPF - podkreślić należy, iż zgodnie z art. 243 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy przyznawane jest na wniosek strony. W niniejszej sprawie skarżąca ani w skardze, ani w odrębnym piśmie procesowym, nie wnosiła o przyznanie prawa pomocy. W związku z powyższym nie była wzywana przez Sąd do nadesłania urzędowego formularza PPF, a co za tym idzie nie miała obowiązku jego wysyłania.
W tym stanie rzeczy - na mocy art. 220 § 3 P.p.s.a. - postanowiono jak w sentencji.