Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. L. o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. akt IV SO/Wa 39/16, o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. L. na pismo Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania postanawia: odmówić zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. akt IV SO/Wa 39/16, odmawiającego przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Postanowieniem z 30 listopada 2016 r. sygn. akt IV SO/Wa 39/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił J. L. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi.
Postanowieniem z 30 listopada 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2472/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. L. na pismo Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania jako niedopuszczalną.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 23 marca 2017 r. oddalił zażalenie skarżącego na ww. postanowienie z 30 listopada 2016 r. odmawiające przyznania prawa pomocy z uwagi na bezzasadność skargi.
Postanowieniem z 20 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie skarżącego na postanowienie z 12 stycznia 2017 r. odrzucające skargę kasacyjną od postanowienia z 30 listopada 2016 r.
Skarżący wniósł zażalenie na ww. postanowienie z 20 czerwca 2017 r.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie z 20 czerwca 2017 r. skarżący pismem z dnia 2 października 2017 r. złożył kolejny wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że wobec prawomocnego rozpoznania wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata postanowieniem z 30 listopada 2016 r. sygn. akt IV SO/Wa 39/16, wniosek skarżącego z 2 października 2017 r. należało potraktować jako złożony w trybie art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej zwanej "p.p.s.a". Zgodnie z tym przepisem postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
Zaakcentować w tym miejscu należy, że pod pojęciem "zmiany okoliczności sprawy" należy rozumieć wszelkie zmiany występujące zarówno w okolicznościach faktycznych sprawy, jak i w obowiązującym prawie, które legły u podstaw poprzednio wydanego rozstrzygnięcia. Ponadto muszą to być takie zmiany okoliczności, które uzasadniają zmianę wydanego wcześniej rozstrzygnięcia. W istocie chodzi więc o czynniki, które odnoszą się do zasadności utrzymania w obrocie prawnym wydanego postanowienia.
Dla porządku należy wskazać, że w myśl art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Przenosząc powyższe rozważania na kanwę rozpoznawanego wniosku Sąd stwierdził, że nie uległy zmianie okoliczności faktyczne sprawy, które legły u podstaw postanowienia z 30 listopada 2016 r. Postanowieniem tym Sąd odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi. Trafność takiego stanowiska potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 23 marca 2017 r. sygn. akt I OZ 627/17. NSA w orzeczeniu tym stwierdził, że w niniejszej sprawie J. L. wniósł skargę na pismo Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania, na które to działanie organu nie przysługuje skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego, natomiast przysługuje skarga na bezczynność organu, stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. (por. uchwałę NSA z 3 września 2013 r., sygn. akt I OPS 2/13). Wobec powyższego wniesioną skargę należało uznać za oczywiście bezzasadną w rozumieniu art. 247 p.p.s.a., stąd wniosek o przyznanie prawa pomocy nie mógł zostać uwzględniony.
Z uwagi na powyższe kolejny wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy złożony w trybie art. 165 p.p.s.a. nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na brak zmiany jakichkolwiek okoliczności w sprawie, które miałyby wpływ na jego uwzględnienie. W niniejszej sprawie w dalszym ciągu mamy bowiem do czynienia z przedmiotem skargi, który uprawnia do stwierdzenia, że zachodzi przesłanka "oczywistej bezzasadności skargi" w rozumieniu art. 247 p.p.s.a. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 października 2008 r., I OZ 763/08, z 16 marca 2009 r., I OZ 208/09, z 13 lutego 2015 r II OZ 97/15, z 8 kwietnia 2016 r. I OZ 321/16, z 27 października 2017 r., I OZ 1495/17).
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 165 a contrario w związku z art. 247 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji.