Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Karolina Kisielewicz-Malec po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. A. P. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. Z. na działalność Rzecznika Praw Dziecka w przedmiocie zadośćuczynienia postanawia: - przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. A. P. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) oraz kwotę 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy) stanowiącą 23% podatku od towarów i usług, łącznie kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z 25 października 2012 r. (sygn. IV SA/Wa 2329/12) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K. Z. na działalność Rzecznika Praw Dziecka.
Postanowieniem z 10 stycznia 2013 r. (sygn. IV SA/Wa 2329/12) przyznano skarżącej prawo pomocy m.in. przez ustanowienie adwokata z urzędu.
Pismem z dnia 20 lutego 2013 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W.. poinformowała, że pełnomocnikiem z urzędu została wyznaczona adw. A. P..
W dniu 28 lutego 2013 r. adw. A. P. zapoznała się z aktami niniejszej sprawy. Następnie, pismem z dnia 1 marca 2013 r. wniosła o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pełnomocnik oświadczyła, że koszty tej pomocy nie zostały zapłacone w całości ani w części przez stronę. Wskazała, że sporządziła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Na wezwanie Sądu pełnomocnik złożyła do akt sprawy dowód nadania sporządzonej przez siebie opinii do strony skarżącej.
Stwierdzono, co następuje:
W tej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym i zwrócił się o wskazanie konkretnej osoby, mającej świadczyć pomoc prawną, do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.. Ta wyznaczyła dla skarżącej pełnomocnika, który sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego przez sąd I instancji postanowienia.
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. - wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w innej sprawie, niż określone w pkt 1 lit. a i b, wynosi 240 zł.
Stosownie do § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b cytowanego rozporządzenia, stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji: za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, o czym stanowi § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia.