Sprawa ze skargi na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. H. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi.

Uzasadnienie

W piśmie z dnia 19 lipca 2013 r. A. H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], którym utrzymano w mocy postanowienie tego organu z dnia [...] kwietnia 2013 r., o odmowie zawieszenia postępowania odwoławczego od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r. orzekającej o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu, ponieważ jest niedopuszczalna.

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 141 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Przepis art. 101 § 3 K.p.a. do dnia 10 kwietnia 2011 r. obowiązywał w brzmieniu: "Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy stronie zażalenie". Wobec takiego brzmienia tego przepisu przyjmowano, że zażalenie przysługuje na wszystkie cztery rodzaje postanowień w przedmiocie zawieszenia. Nowelizacja Kodeksu postępowania administracyjnego wprowadzona ustawą z 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 6, poz. 18), która weszła w życie w dniu 11 kwietnia 2011 r. zmieniła treść art. 101 § 3 K.p.a. Przepis ten obecnie brzmi: "Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie". Wobec tego obecnie treść art. 101 § 3 K.p.a. należy odczytywać w ten sposób, że zażalenie przysługuje na postanowienie o zawieszeniu postępowania ("w sprawie zawieszenia postępowania") oraz na postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania ("w sprawie odmowy podjęcia postępowania"). Skoro w przepisie tym użyto określenia postanowienie "w sprawie odmowy podjęcia postępowania" i ustawodawca rozumie przez to jedynie postanowienie negatywne, to tak samo należy przyjąć, że postanowieniem "w sprawie zawieszenia postępowania", na które przysługuje zażalenie jest wyłącznie postanowienie o zawieszeniu postępowania (por. postanowienie NSA z dnia 23 maja 2013 r., sygn. II OSK 1617/12).

Natomiast zgodnie z przepisem z art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sąd orzeka w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.

Stwierdzić zatem należy, że w niniejszej sprawie (mimo błędnego pouczenia) już na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] kwietnia 2013 r., o odmowie zawieszenia postępowania odwoławczego od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r. orzekającej o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony nie przysługiwał żaden środek odwoławczy (zaskarżenia), czyli także wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 144 w zw. z art. 127 § 2 i art. 101 § 3 K.p.a). Wobec tego również skarga do Sądu w świetle art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi była niedopuszczalna.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w pkt 1 sentencji.

W pkt 2 orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 cyt. ustawy.

Strona 1/1