5) kserokopię paragonu zakupu w dniu 2 lipca 2014 r. monitora za kwotę 1.340 zł;
6) kserokopię faktury zakupu w dniu 15 września 2014 r. odkurzacza i akcesoriów do niego za ogólną kwotę 620,97 zł;
7) kserokopie rachunków obrazujących wysokość poniesionych wydatków na zaspokojenie podstawowych potrzeb rodziny, takich jak: opłata za wodę, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi, gaz, zakup paliwa opałowego (węgiel, miał) zakupionego na łączną kwotę 3.470 zł, a także wysokości wydatków na środki czystości oraz odzież, obuwie, artykuły spożywcze oraz opłata za usługę stomatologiczną, opłata za telefon i internet, ponadto wydatki na środki ochrony roślin;
8) szeregu nieaktualnych rachunków, których termin płatności przypadał na lata 2012, 2013 i pierwszy kwartał roku 2014, jak również nie mających związku i wpływu na treść rozstrzygnięcia wniosku o przyznanie prawa pomocy.
- jednakże kserokopie nadesłanych dokumentów nie stanowią prawidłowego wykonania zarządzenia Sądu z dnia 4 września 2014 r., a i dokumenty te nie obrazują sytuacji materialnej skarżącej, i na ich podstawie nie można dokonać oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącej. Ponadto wyjaśnić należy, że takie wydatki jak zakup monitora, czy odkurzacza oraz opłata za przesyłkę kurierską nie są wydatkami niezbędnymi dla koniecznego utrzymania skarżącej i jej syna.
W ocenie Sądu, skarżąca nie wykazała w sposób dostateczny, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, ani nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wątpliwości dotyczące sytuacji majątkowej skarżącej nie zostały zatem wyjaśnione w stopniu pozwalającym na przyznanie jej przez Sąd prawa pomocy, bowiem wnioskodawczyni nie wykazała, że jest obecnie w sytuacji uniemożliwiającej poniesienie jakichkolwiek kosztów prowadzonego postępowania sądowego, a to oznacza, że nie wykazała, by spełniona została przesłanka z art. 246 § 1 powołanej wyżej ustawy. Skarżąca złożyła do akt sprawy liczne kserokopie rachunków i faktur mających świadczyć o znacznym obciążeniu jej finansowym, jednakże nie wykazała skąd czerpie środki finansowe na wskazane wydatki i nie wskazała wysokości tych dochodów.
Należy nadmienić, że skarżąca ubiegała się już o przyznanie prawa pomocy w przedmiotowej sprawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 10 grudnia 2013 r. odmówił jej przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, wskazując na posiadane przez stronę oszczędności w wysokości 35.000 zł, środki zgromadzone przez nią i syna na siedmiu rachunkach bankowych w łącznej kwocie 29.772,74 zł, otrzymane przez stronę dopłaty bezpośrednie do gruntów rolnych za rok 2012 r. w wysokości 10.994.31 zł i pomoc finansową w wysokości 2.384,28 zł, Sąd uznał, że nie spełnia ona przesłanek przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Należy podkreślić, że w związku z tym, że w przypadku przyznania prawa pomocy koszty udzielonej pomocy pokrywane są z budżetu państwa, korzystanie z tej instytucji powinno mieć miejsce jedynie w wypadkach szczególnie uzasadnionych, ograniczonych do sytuacji, gdy strona skarżąca nie ma jakichkolwiek możliwości pokrycia tych kosztów z posiadanych dochodów lub z dochodów możliwych do osiągnięcia. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że celem instytucji prawa pomocy jest zagwarantowanie dostępu do sądu tylko tym osobom, których wyjątkowo trudna sytuacja materialna nie pozwala na poniesienie kosztów postępowania (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2008 r., sygn. akt I FZ 287/08, LEX nr 494242).
Ponadto również podnieść należy, że nie zasługuje na aprobatę stanowisko strony, która wybiórczo prezentuje dokumentację mającą potwierdzać jej wyjątkowo trudną sytuację majątkową, załączając do wniosku również nieaktualne dokumenty źródłowe, których termin realizacji płatności przypadał na lata 2012, 2013 i pierwszy kwartał roku 2014, nie wskazując skąd czerpie środki finansowe na wskazane wydatki i nie wskazała wysokości tych dochodów. Postawa strony, która wybiórczo prezentuje dokumentację mającą potwierdzać jej sytuację majątkową uniemożliwia uzyskanie pewności, co do jej rzeczywistej sytuacji finansowej.
W tym miejscu zaznaczyć trzeba, iż z treści art. 246 § 1 pkt 1 powołanej ustawy wynika, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania istnienia przesłanek przemawiających za słusznością przyznania prawa pomocy ciąży na wnioskodawcy. Tymczasem skarżąca uznając za bezcelowe przedstawianie aktualnej dokumentacji obrazującej jej źródła dochodu, zdaje się nie brać pod uwagę tego, że Sąd ma możliwość rzetelnego rozważenia i zweryfikowania twierdzeń skarżącej jedynie w oparciu o aktualne dokumenty źródłowe przedłożone przez stronę i w oparciu jedynie o ten materiał jest w stanie ocenić, czy przesłanki z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy faktycznie zaistniały.
Z powyższych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 a contrario ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.