Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. i M. O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi E. i M. O. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia (...) października 2008 r. Nr (...) w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy postanawia: - zwolnić E. i M. O. od kosztów sądowych.
E. i M. O. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia (...) października 2008 r. Nr (...) w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy. Do skargi dołączyli złożone na urzędowych formularzach PPF wnioski o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sadowych w niniejszej sprawie.
Z informacji podanych przez skarżących w nadesłanym formularzu wynika, że wnioskodawcy są osobami bezrobotnym, bez prawa do zasiłku. Na ich utrzymaniu pozostaje dwuletni syn. Jedynym dochodem skarżących jest dochód z pracy dorywczej skarżącego w wysokości ok. 600 zł. Z rubryki 7 dotyczącej stanu majątkowego wynika, iż skarżący nie posiadają żadnego majątku, zgromadzonych środków finansowych ani przedmiotów wartościowych.
W związku z powziętymi wątpliwościami co do źródeł dochodów uzyskiwanych przez skarżących oraz ponoszonych wydatków, Sąd pismem z dnia 21 stycznia 2009 r. zobowiązał wnioskodawców do uzupełnienia, w terminie 7 dni wniosku, poprzez przedstawienie informacji na temat wydatków ponoszonych na bieżące utrzymanie, zaświadczenia z właściwego urzędu pracy potwierdzającego ich status jako osób bezrobotnych, oświadczenia, czy korzystają z pomocy miejskiego ośrodka pomocy społecznej oraz skąd czerpią środki na bieżące utrzymanie.
Uzupełniając na wezwanie Sądu wniosek skarżący w piśmie z dnia 28 stycznia 2009 r. oświadczyli, że na utrzymanie mieszkania ponoszą miesięcznie wydatki w kwocie 200 zł , natomiast na wyżywienie ok. 400 zł. Skarżący dołączając stosowne zaświadczenia potwierdzili, że są osobami bezrobotnymi, bez prawa do zasiłku. Ponadto wskazali, iż korzystają z pomocy gminnego ośrodka pomocy społecznej.
Rozpoznając wniosek skarżących należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w środkach utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Oceniając przedłożony przez skarżących wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych wzięto pod uwagę opisaną przez nich sytuację rodzinną i majątkową. Sytuacja ta uzasadnia przyznanie skarżącym prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, gdyż wnioskodawcy wykazali, iż nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania sądowego. Należy mieć na uwadze, iż skarżący nie posiadają stałych źródeł dochodów, a środki na bieżące utrzymanie czerpią jedynie z pracy dorywczej oraz z pomocy społecznej. Powyższe daje podstawę przypuszczać, iż sytuacja materialno-bytowa wnioskodawców jest trudna i uzasadnia przyznanie im prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Z tych względów na podstawie art. 245 § 3 i 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia.