Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Kaja Angerman po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...]. z o.o. z siedzibą w K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
[...] sp. z o.o. z siedzibą w K. wniosła do Sądu skargę na postanowienie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wniosku o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich.
Jednocześnie skarżąca wystąpiła z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia ze względu na możliwość poniesienia znacznej szkody. Skarżąca wyjaśniła, że zainwestowała znaczące środki w związku ze złożonym wnioskiem o wydanie pozwolenia, natomiast obecnie nie można przewidzieć terminu kontynuowania inwestycji, a tym samym brak jest możliwości osiągniecia przynajmniej zwrotu poniesionych kosztów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej zwanej "p.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. W świetle powyższego należy zauważyć, że zasadą jest, że przedmiotem postanowienia o wstrzymaniu wykonania jest akt zaskarżony do sądu administracyjnego. W wyjątkowych zaś przypadkach przedmiotem takiego rozstrzygnięcia mogą być inne akty podjęte we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Dalej wskazać należy, że aby możliwe było zastosowanie normy art. 61 § 3 p.p.s.a. koniecznym jest aby wniosek dotyczył aktu lub czynności, które nadają się do wykonania (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2004 r. sygn. akt OZ 26/04). Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy natomiast rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (por. J. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 122; postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt II FZ 882/05). Nie każdy bowiem akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania.
W niniejszym postępowaniu przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania jest postanowienie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 2 czerwca 2017 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wniosku o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich. W postanowieniu tym organ uznał, że istnieje przeszkoda do rozpoznania wniosku złożonego przez skarżącą, bowiem terenowe organy administracji morskiej przystąpiły do opracowania projektu planu zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich.
W ocenie Sądu zaskarżone postanowienie nie nadaje się do wykonania, albowiem nie kreuje nowej sytuacji strony skarżącej w sferze jej obowiązków, a tym samym nie podlega wykonaniu w sposób dobrowolny, czy też przymusowy. Postanowienie to nie nakłada na żadną ze stron postępowania jakichkolwiek obowiązków, tym samym nie jest możliwe jego wykonanie. Przedmiotem wstrzymania mogą być wyłącznie takie akty i czynności, które nadają się do wykonania, a tym samym wywołują skutki materialnoprawne (por. postanowienie NSA z 2 grudnia 2013 r., II FZ 1128/13). Zaskarżone postanowienie nie może zatem wywołać bezpośrednich następstw w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków określonych w art 61 § 3 p.p.s.a.
W świetle powyższego Sąd uznał, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia nie może zostać uwzględniony.
Z tych względów, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.