Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Karolina Kisielewicz-Malec po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do powrotu, zakazie ponownego wjazdu na terytorium RP i innych państw obszaru Schengen postanawia: - odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy.
A. G. w dniu 20 czerwca 2015 r (data nadania w urzędzie pocztowym) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w niniejszej sprawie.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że utrzymuje się z renty, którą otrzymuje jego żona W. K. Nie posiada własnego mieszkania, przedmiotów wartościowych ani oszczędności. Ma ograniczone możliwości zarobkowe, nie zna polskiego prawa.
W dniu 23 lipca 2015 r. A. G. nadesłał do Sądu m.in.: wydruk z konta bankowego jego żony za okres od 1 marca 2015 r. do 6 lipca 2015 r. (wnioskodawca oświadczył, że nie posiada konta bankowego), odcinki wpłat za gaz i prąd, kopię pisma Spółdzielni Mieszkaniowej w S. informującego o wysokości czynszu za mieszkanie. Z kolei w piśmie z dnia 1 września 2015 r. wnioskodawca wyjaśnił, że jest drugim mężem W. K., natomiast D. N. jej jest jego pasierbicą. Wyjaśnił, że środki finansowe zostały jej przesłane przez matkę z przeznaczeniem na spłatę kredytu.
Instytucja prawa pomocy ma na celu umożliwienie dochodzenia swoich praw przed sądem osobom o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym. Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania (art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa (na koszt podatników) i winno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Przepis art. 246 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wprost przenosi na stronę obowiązek wykazania, że nie ma środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (pkt 1) lub, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym - pkt 2).
Trzeba wyjaśnić, że przy ocenie zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy bierze się pod uwagę z jednej strony wysokość obciążeń finansowych w danym postępowaniu, a z drugiej - szeroko rozumiane możliwości finansowe wnioskodawcy, ale również przyczyny takiego stanu oraz ewentualne możliwości doprowadzenia do jego zmiany.
Ze złożonych oświadczeń wynika, że skarżący nie posiada żadnego majątku, mieszka z żoną, która ponosi całość kosztów jego utrzymania z dochodów z renty w wysokości 1.886,58 zł.
Zdaniem rozpoznającego wniosek referendarza sądowego powyższe okoliczności są niewystarczające i nie przemawiają za przyznaniem dofinansowania jego sprawy ze środków publicznych.