Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. L.. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. L. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia wniesionego w trybie art. 37 kpa postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
W piśmie z dnia 27 grudnia 2016 r. R. L. wniósł za pośrednictwem organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] stwierdzające niedopuszczalność zażalenia wniesionego w trybie art. 37 kpa na bezczynność Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w R..
Do skargi dołączony został wniosek na urzędowym formularzu o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.), prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m. in. zwolnienie tylko od kosztów sądowych w całości lub w części. Jednakże stosownie do art. 247 tej ustawy prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Oczywista bezzasadność skargi, w rozumieniu art. 247 powołanej ustawy, powoduje, że skarżącemu nie przysługuje prawo pomocy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2004 r., sygn. OZ 377/04, Lex nr 837862). O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wtedy, gdy bez konieczności dokonywania gruntownej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może zostać uwzględniona. Przy czym stwierdzenie przez sąd oczywistej bezzasadności skargi powoduje, że skarga taka podlegać będzie oddaleniu bądź odrzuceniu. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 2.; M. Wierzbowski, A. Wiktorowska, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2011, str. 1034 i nast.).
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, albowiem skarga jest niedopuszczalna. Treść skargi jednoznacznie wskazuje, że nie ma ona cech środka prawnego uregulowanego w przepisach postępowania administracyjnego lub innych procedurach. Skarżący wniósł skargę na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2016 r. będące odpowiedzią na zażalenie wniesione w trybie art. 37 kpa, które to postanowienie nie jest aktem administracyjnym lub czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa w rozumieniu art. 3 § 2 powołanej ustawy. Wystąpienie skarżącego nie podlega kontroli sądu administracyjnego zarówno na podstawie powołanego wyżej art. 3, jak i na podstawie przepisów ustaw szczególnych.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności stwierdzić należy, że ze względu na oczywistą bezzasadność skargi, na mocy art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji, przy czym orzekając w oparciu o powołany przepis, Sąd nie badał sytuacji finansowej skarżącego i jego możliwości płatniczych.