Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska-Bigiej po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary administracyjnej na przewoźnika postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Wraz ze skargą na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] marca 2017 r. w przedmiocie nałożenia administracyjnej kary pieniężnej M. G. (skarżąca) złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy.
We wniosku sporządzonym na urzędowym formularzu PPF skarżąca podała, że domaga się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego lub adwokata. Wskazała, ze we wspólnym gospodarstwo domowym pozostaje wraz niepełnoletnimi dziećmi (synem i córką). Oświadczyła, że jest właścicielką mieszkania o pow. 37 m2 (o wartości ok. 80 000 zł) oraz nieruchomości rolnej o powierzchni 0,516 ha (wartość ok. 15 000 zł.) oraz pojazdów: Volvo XC90 i 2 autokarów Volvo B12. Podała, że z tytułu działalności gospodarczej uzyskuje dochód miesięczny netto w wysokości 3081,27 zł. Jako wydatki wymieniła: raty leasingowe - 3157 zł oraz 1460 zł, czynsz - 460 zł, opłaty za media - 145 zł, energia elektryczna - 238 zł oraz "kredyty firmowe - 120 000,00 zł".
W ocenie referendarza sądowego powyższe dane nie były wystarczające do rozpoznania wniosku, dlatego zarządzeniem z dnia 13 czerwca 2017 r. wezwał skarżącą do uzupełnienia wniosku poprzez:
1) wyciągów z wszelkich posiadanych przez nią rachunków bankowych (zarówno prywatnych jak i firmowych) z okresu ostatnich trzech miesięcy, w tym kont i lokat dewizowych oraz lokat terminowych z okresu ostatnich trzech miesięcy (z wykazaniem zestawienia wszelkich operacji na rachunkach we wskazanym okresie oraz saldem rachunków),
2) odpisów zeznań podatkowych skarżącej za ostatnie dwa lata kalendarzowe,
3) kopii dokumentów wskazujących wysokość ponoszonych w okresie ostatnich trzech miesięcy kalendarzowych, stałych miesięcznych opłat związanych z eksploatacją mieszkania,
4) kopii umów leasingowych, na których konieczność spłaty skarżąca wskazuje we wniosku (rubryka nr 11 formularza PPF);
5) kopii umów kredytowych, na które powołuje się skarżąca we wniosku (rubryka nr 11 formularza) wraz z harmonogramami ich spłat;
6) kopii dokumentów potwierdzających fakt spłacania rat leasingowych i kredytowych, o czym nowa we wniosku (rubryka nr 11 formularza PPF)
Skarżąca w odpowiedzi na powyższe wezwanie złożyła wyciągi z siedmiu rachunków bankowych potwierdzenia opłat za czynsz, usługi multimedialne, gaz, zeznania podatkowe za 2015 r. i 2016 r. kopie 2 umów kredytowych i 2 umów leasingu operacyjnego.
Rozpoznając wniosek zważono co następuje:
Przede wszystkim zaznaczyć należy, że prawo pomocy, zarówno w zakresie całkowitym, jaki i częściowym, jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest bowiem formą dofinansowania strony postępowania z budżetu Państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie NSA z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I OZ 1099/11).