Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika skarżącego radcy prawnego L. Z. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi T. K. na Prezydenta W. w przedmiocie niewykonania wyroku w sprawie IV SAB/WA 38/10 przyznaje radcy prawnemu L. Z. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o kwotę 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy) stanowiącą równowartość kwoty podatku od towarów i usług.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 29 sierpnia 2011 r. przyznano skarżącej prawo pomocy m. in. w zakresie ustanowienia radcy prawnego (k. 29). Pismem datowanym na 5 września 2011 r. okręgowa izba radców prawnych wyznaczyła pełnomocnikiem skarżącej radcę prawnego L. Z. (k. 38).
Wyrokiem z dnia 30 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.
Pełnomocnik skarżącej pismem datowanym na 20 stycznia 2012 r. (k. 112) poinformował Sąd o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oraz złożył wniosek o przyznanie mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w związku ze sporządzeniem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oświadczając, że koszty te nie zostały zapłacone w całości ani w części. Do pisma załączono opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Miarodajne w tej mierze w niniejszej sprawie jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.), zwane dalej "rozporządzeniem".
Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, nie mniej niż 120 zł. Z kolei § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia stanowi, że stawka minimalna w sprawach w nim wymienionych, która ma zastosowanie w niniejszej sprawie, wynosi 240 zł. Ponadto § 2 ust. 3 rozporządzenia stanowi, że w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Usługi prawnicze świadczone z urzędu, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), podlegają opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.
Biorąc pod uwagę powyższe należało na podstawie art. 250 p. p. s. a. w związku z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b i § 2 ust. 3 rozporządzenia przyznać pełnomocnikowi skarżącego opłatę w kwocie 120 zł, podwyższoną o kwotę 27,60 zł, stanowiącą równowartość kwoty podatku od towarów i usług.