Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 5 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2011 r. znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia: przyznać T. W. prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Pismem z dnia 20 czerwca 2011 r. T. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2011 r. znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w kwocie 50.000 zł za prowadzenie działalności w zakresie demontażu pojazdów bez wymaganego pozwolenia.
Skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Ze złożonego na urzędowym formularzu wniosku z dnia 22 sierpnia 2011 r., z treści skargi oraz z nadesłanych na wezwanie dokumentów źródłowych i dodatkowych oświadczeń z dnia 19 września 2011 r. wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną i siedmiorgiem dzieci. Pięcioro dzieci jest w wieku szkolnym, natomiast dwoje zarejestrowanych jest w urzędzie pracy jako osoby bezrobotne.
Źródła utrzymania dziewięcioosobowej rodziny stanowią gospodarstwo rolne o powierzchni 1,26 ha przeliczeniowych, przynoszące niespełna 200 zł średnio miesięcznie oraz przyznane żonie skarżącego zasiłki rodzinne na sześcioro dzieci, których łączna wysokość wraz z dodatkami wynosi obecnie około 800 zł miesięcznie. Jedna z córek skarżącego otrzymuje stypendia w uczelni wyższej. Łączna kwota otrzymywanych świadczeń wynosi 480 zł miesięcznie.
Skarżący prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu złomu, jednakże działalność ta nie przynosi obecnie zysków, a posiadane przez wnioskodawcę oszczędności zostały przeznaczone na doprowadzenie miejsca prowadzenia tej działalności do stanu zgodnego z wymogami ochrony środowiska.
Majątek T. W. i jego rodziny stanowi wzmiankowana nieruchomość rolna, a także dom o powierzchni 300 m2 oraz budynki gospodarcze. Wnioskodawca nie dysponuje obecnie oszczędnościami, ani wartościowymi przedmiotami. Nie posiada rachunku bankowego.
Opłaty za energię elektryczną wynoszą około 400 zł w rozliczeniu dwumiesięcznym, opłaty za wodę około 130 zł w rozliczeniu dwumiesięcznym, zaś opłaty za telefon i internet około 100 zł miesięcznie. Potrzeby żywnościowe dziewięcioosobowej rodziny częściowo zaspokajane są z płodów pochodzących z działalności rolniczej, co pozwala zmniejszyć wydatki na ten cel. Państwo W. w większości kupują używaną odzież, a uczące się dzieci korzystają używanych podręczników szkolnych.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prowadzona przez skarżącego działalność w zakresie skupu złomu nie przynosi aktualnie zysku, a będącą przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie decyzję w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej wydano w związku z prowadzeniem tej działalności. Obecnie do dyspozycji dziewięcioosobowej rodziny wnioskodawcy pozostaje miesięcznie około 1.480 zł. Środki w takiej wysokości mogą wystarczyć co najwyżej na zaspokojenie koniecznych kosztów utrzymania, które państwo W. minimalizują, częściowo pozyskując żywność z własnego gospodarstwa rolnego, zaopatrując dzieci w używane podręczniki szkolne oraz kupując używaną odzież. Trudną sytuację finansową dziewięcioosobowej rodziny potwierdza fakt, że większą część miesięcznego dochodu w gospodarstwie domowym stanowią zasiłki rodzinne, przyznawane w oparciu o kryterium niskiego dochodu rodziny (art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych - Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), które służyć mają częściowemu pokryciu wydatków na utrzymanie dzieci (art. 4 ust. 1 powołanej ustawy).
Powyższe wskazuje, że T. W., który nie dysponuje oszczędnościami, ani wartościowymi przedmiotami, nie jest w stanie poczynić niezbędnych oszczędności do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny.
Przesłanki obligujące do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie zostały zatem spełnione.
Z tych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, należało orzec jak w postanowieniu.