Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie się postanawia zwolnić I. S. od kosztów sądowych
I. S. (dalej: skarżący) po wezwaniu go do uiszczenia wpisu od skargi w niniejszej sprawie w wysokości 300 zł, zwrócił się do Sądu z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych.
Z wniosku sporządzonego na urzędowym formularzu PPF wynika, że skarżący utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych i tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości ok. 400-500 zł miesięcznie. Wskazał następujące wydatki miesięczne: energia elektryczna - 30 zł, wyżywienie - ok. 400 zł, środki czystości - ok. 50 zł oraz kwartalne: podatek od nieruchomości - 54 zł. Jest właścicielem domu o pow. 80 m2, nie posiada innych nieruchomości, oszczędności pieniężnych czy przedmiotów wartościowych.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby. Przyznanie prawa pomocy, ma na celu zapewnienie dostępu do sądu stronie, której brak środków finansowych dostęp ten uniemożliwia.
Art. 243 i nast. cytowanej ustawy, przewidują możliwość ubiegania się przez osobę fizyczną o przyznanie prawa pomocy. Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prawo pomocy w zakresie częściowym przyznaje się osobie fizycznej, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Oceniając wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych stwierdzić należy, że skarżący wykazał, że spełnia wymogi określone we wskazanym wyżej art. 246 § 1 pkt 2. W obecnej chwili skarżący wykonuje prace dorywcze (z akt sprawy wynika, że pracuje dorywczo jako mechanik samochodowy), uzyskując dochody ok. 400-500 zł miesięcznie, które wystarczają jedynie na zaspokojenie najbardziej podstawowych potrzeb życiowych. Poza domem, nie posiada innych nieruchomości, oszczędności, czy przedmiotów wartościowych. W tej sytuacji uznano, że skarżący wykazał, że zachodzą przesłanki, pozwalające na przyznanie mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, bowiem uiszczenie kosztów sądowych mogłoby narazić go na uszczerbek utrzymania koniecznego.
Dlatego też na podstawie art. 246 § 1 pkt 2, art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 wyżej cytowanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić jak w sentencji.