Wniosek w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi I. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy /-/ B. Popowska

Uzasadnienie

I. M. wniosła skargę na decyzję Kolegium opisaną w rubrum postanowienia. Skarżąca zwróciła się również z wnioskiem ustanowienia radcy prawnego. Z informacji zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z synem (mieszkająca z nią matka prowadzi odrębne gospodarstwo domowe) a źródłem ich utrzymania są alimenty przyznane synowi w wysokości 1.500 zł. I. M. we wniosku ujawniła, iż posiada dom o pow. 90 m2, dom w stanie surowym oraz nieruchomość rolną o pow. 2,13 ha. Wnioskodawczyni uzasadniając wniosek podała, że nie posiada żadnych dochodów, nie prowadzi działalności gospodarczej, utrzymuje się z pieniędzy syna, z których spłaca kredyt na zakup komputera dla syna i dwa inne kredyty.

Referendarz sądowy wezwał wnioskodawczynię celem doprecyzowania sytuacji majątkowej do przedłożenia wyciągów ze wszystkich kont bankowych oraz lokat i kart kredytowych należących do skarżącej za okres ostatnich 6 miesięcy, przedłożenie kopii zeznań podatkowych, zestawienia pojazdów mechanicznych użytkowanych w gospodarstwie domowym i określenia kwoty stałych wydatków miesięcznych (np. prąd, gaz, leki itp.). W odpowiedzi skarżąca przesłała pismo, w którym wskazała na swą trudną sytuację życiową wynikającą z braku pracy i stałego dochodu oraz załączyła kopie zeznań o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za lata 2007 i 2008 r. oraz kopie dowodów wpłaty, bez podania ich odbiorców oraz tytułów ich dokonania.

Postanowieniem z dnia 01 grudnia 2009 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu odmówił przyznania prawa pomocy.

Skarżąca pismem z dnia [...] grudnia 2009 r. wniosła sprzeciw od opisanego postanowienia referendarza sądowego.

Uzasadniając sprzeciw skarżąca doprecyzowała, że Jej mama jest bardzo schorowana, nie daje skarżącej żadnych pieniędzy. Pomyłką jest, że skarżąca buduje dom, dom stoi w stanie surowym od 10 lat. W sierpniu 2009 r. z powodu braku klientów skarżąca musiała zamknąć sklep który nie przynosił żadnych dochodów, a wręcz straty. Do dzisiaj nie ma pracy.

Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Przesłanki regulujące przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej zawarte są w art. 246 §1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) zgodnie z którym przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje w przypadku gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z kolei prawo pomocy w zakresie częściowym Sąd przyznaje, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.) Prawo pomocy, co słusznie akcentował referendarz sądowy, jest szczególną formą pomocy państwa przyznawanej osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej lub ograniczającej dostęp do sądu. W ocenie Sądu skarżącej nie może zostać przyznane prawo pomocy. Jest faktem, iż wnioskodawczyni nadal nie wykonała wezwania referendarza sądowego w pełnym zakresie. Skarżąca nie określiła bowiem kwoty stałych wydatków miesięcznych i nie przedłożyła wyciągów z kont bankowych, lokat i kart kredytowych, nie wyjaśniając przy tym kwestii posiadania kont czy też lokat. Skarżąca uchybia więc ciążącemu na Niej obowiązkowi wykazania, iż spełnia ustawowe przesłanki do przyznania prawa pomocy. Należy się zgodzić z twierdzeniem, że to w interesie strony leży przedstawienie wszelkich okoliczności, które wskazywałyby na fakt pozostawania w trudnej sytuacji materialnej, gdyż ocena zdolności płatniczych nie sprowadza się tylko do stwierdzenia, że wnioskodawczyni uzyskuje lub nie uzyskuje dochodów, ale również polega na zbadaniu, czy posiada Ona majątek oraz czy posiada obiektywnie rozumianą zdolność do zdobycia potrzebnych środków finansowych. Oświadczenia skarżącej, dotyczące Jej sytuacji materialnej są niewystarczające gdyż skarżąca wskazując na trudną sytuację życiową i materialną, wskazała również na fakt spłacania dwóch kredytów i kredytu na zakup komputera oraz fakt posiadania domu w stanie w surowym. Posiadanie kredytów bez oznaczenia wysokości rat oraz brak informacji dotyczących pozostałych kosztów koniecznego utrzymania uniemożliwia rzetelną ocenę sytuacji finansowej wnioskodawczyni. Nie może być uznane za wystarczające przedłożenie kopii dowodów wpłat, bez stosownych wyjaśnień dotyczących tytułów tych wpłat.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 259 § 1, art. 245 §1 - §3, art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.

/-/ B. Popowska jh

Strona 1/1