Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Sędzia WSA Monika Świerczak Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant sekr. sąd. Roman Sukhyi po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2019 r. sprawy ze skargi M. M., M. Z., M. R., T. R., E. D., J. D. na uchwałę Rady Miejskiej [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy [...] w obrębie geodezyjnym [...] postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącym solidarnie [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Pismem z dnia [...] czerwca 2019 r. M. M., M. i T. R., M. Z., E. i J. D. wnieśli skargę na uchwałę Rady Miejskiej [...] nr [...] z dnia [...] maja 2018 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy [...] w obrębie geodezyjnym [...] w związku z naruszeniem zasad praworządności oraz praw obywatelskich. Pełnomocnikiem skarżących było Stowarzyszenie Ekologiczne (zwykłe) "[...]" w [...], które też wniosło skargę, działając w swoim imieniu i jako pełnomocnik skarżących.
W ocenie Skarżących przedmiotowa uchwała narusza prawa własności nieruchomości mieszkańców gminy [...], poprzez możliwe oddziaływanie sąsiedniej zabudowy, zgodnej z ustaleniami zaskarżonej uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania. Obszar objęty zaskarżoną uchwałą to działki [...] i [...] obręb [...] - należące do jednego podmiotu - osoby fizycznej M. Ł. oraz działka [...] obręb [...] - stanowiąca własność Skarbu Państwa. Ta okoliczność wskazuje, że interesu prawnego skarżących należy poszukiwać w prawie sąsiedzkim. Zaskarżona uchwała w sprawie planu miejscowego ma bowiem, przez to bliskie sąsiedztwo, bardzo realny wymiar wykonywania prawa własności przez właścicieli sąsiadujących nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi tj.
- działek - [...] (działka siedliskowa - [...]), [...] i [...] obręb [...], stanowiących własność małżeństwa E. i J. D.,
- działki siedliskowej [...] obręb [...] ([...]) i działki [...] obręb [...], stanowiącej własność małżeństwa M. i T. R.,
- działki siedliskowej [...] obręb [...] ([...]), stanowiącej własność M. M.,
- działki siedliskowej [...] obręb [...] ([...]), stanowiącej własność M. Z..
Dalej wskazano, że w przedmiotowej sprawie został naruszony interes prawny skarżących, albowiem mpzp może kształtować sytuację prawną właścicieli nieruchomości nie tylko na obszarze objętym planem, ale również może wpływać na sytuację prawną właścicieli nieruchomości położonych na obszarze "sąsiednim", dla którego nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i który można byłoby określić "obszarem oddziaływania mpzp.". Zmiana sposobu użytkowania terenu objętego planem, jest na tyle istotna, że obszar który dotychczas był traktowany jako teren rolniczy - zabudowa zagrodowa, po uchwaleniu mpzp jest terenem pod produkcję rolniczą przemysłową, dla którego z uwagi na znaczne oddziaływanie na środowisko dopuszczono lokalizowanie inwestycji związanych z gospodarką rolną i hodowlaną, należących do przedsiębiorstw mogących, potencjalnie i zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, w rozumieniu przepisów odrębnych, narusza interes prawny skarżących.
Zdaniem skarżących istotny dla prawa sąsiedzkiego jest przede wszystkim art. 144 k.c., który stanowi, że właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno- gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Znaczenie ustaleń planu miejscowego dla wykonywania prawa własności jest oczywiste. Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.p.z.p. ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Nie bez powodu, jak się wydaje, ustawodawca w tym samym artykule zamieścił przepis mówiący o tym, że każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych. Jest to wyraźna wskazówka, że właściciel nieruchomości może bronić swego interesu prawnego związanego z własnością tej nieruchomości przy zagospodarowaniu innej nieruchomości innego właściciela.