Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Grossmann po rozpoznaniu w dniu 06 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. P. na czynność Prezesa Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. w przedmiocie przeglądania akt własnej sprawy p o s t a n a w i a odrzucić skargę
R. P. pismem z dnia [...] listopada 2011 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, za pośrednictwem Prezesa Sądu Rejonowego [...] (dalej; "Prezes Sądu Rejonowego") skargę, wskazując na naruszenie praw strony do przeglądania akt własnej sprawy. Napisał, że pracownicy sekretariatu Wydziału [...] ww. Sądu Rejonowego i Czytelni Akt tego sądu uniemożliwili jemu przeglądanie akt za pomocą środków technicznych, bez uprzedniego pisemnego wniosku. W związku z powyższym Skarżący wniósł o zobowiązanie Prezesa Sądu Rejonowego do niezwłocznego odstąpienia od ograniczeń w dostępie do akt cywilnego postępowania uproszczonego za pomocą środków technicznych, jako naruszających przyznane art. 9 Kodeksu postępowania cywilnego prawo strony do jawnego postępowania sądowego i przeglądania akt własnej sprawy. W uzasadnieniu podkreślił, że ograniczenie jawności postępowania i utrudnienie stronie przeglądania akt sprawy pozbawia postępowanie waloru kontradyktoryjności. Obowiązujące przepisy nie pozwalają na odmienne traktowanie stron i pełnomocników przeglądających akta przy pomocy papieru i ołówka, od stron i pełnomocników korzystających z urządzeń elektronicznych.
W odpowiedzi na skargę Prezes Sądu Rejonowego stwierdził, że podtrzymuje swoje stanowisko zawarte w piśmie z dnia [...] sierpnia 2011 r. adresowanym do strony. Z pisma tego wynika w szczególności, że pracownicy sądu działali na podstawie zarządzenia Prezesa Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...], z którego wynika konieczność złożenia, w celu dokonania fotokopii z akt sprawy, uprzedniego pisemnego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga okazała się niedopuszczalną, co skutkuje jej odrzuceniem.
Na wstępie należy podkreślić, że zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.; dalej "p.u.s.a."), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności organów administracji publicznej. Kontrola ta, o ile ustawy nie stanowią inaczej, jest sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (art. 1 § 2 p.u.s.a.). Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do ustalonego w sprawie stanu faktycznego i trafność wykładni tych przepisów. Szczegółowy zakres właściwości sądów administracyjnych został uregulowany w art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 z późn. zm., dalej "p.p.s.a."). Trzon tej regulacji stanowi art. 3 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;