Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Donata Starosta po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 listopada 2012 r. wniosku I. R.-D. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] lipca [...] r., nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej z wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi
Pismem datowanym na dzień [...] września 2012 r., nadanym w urzędzie pocztowym dnia [...] września 2012 r. (k. 8 akt sądowych) I. R.-D. (dalej skarżąca) wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie (dalej SKO) z dnia [...] lipca [...] r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś. (dalej organ I instancji) z dnia [...] maja 2012 r., nr [...], w której orzeczono o zmianie decyzji organu I instancji z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] w części dotyczącej wysokości ponoszonej opłaty przez B. R. poprzez ustalenie, że począwszy od miesiąca lutego 2012 r., miesięczną opłatę za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w Ł. w łącznej kwocie [...] zł w całości ponosi B. R. (pkt 1 decyzji) oraz o uchyleniu decyzji w części dotyczącej obowiązku ponoszenia odpłatności za pobyt Pani B. R. w Domu Pomocy Społecznej w Ł. począwszy od miesiąca lutego 2012 r. przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Ś. (pkt 2 decyzji; k. 4-6 akt sądowych).
Z akt administracyjnych wynika, że skarżąca odebrała powyższą decyzję SKO w dniu 26 lipca 2012 r. Z powyższego wynika, że 30-dniowy termin do wniesienia skargi obliczony zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 270, dalej ppsa), o którego biegu skarżąca został prawidłowo pouczona w decyzji SKO, upłynął z dniem 27 sierpnia 2012 r. Skarga została natomiast nadana w Urzędzie Pocztowym dnia 6 września 2012 r.
Mając na uwadze uchybienie przez skarżącego terminowi do złożenia skargi, Sąd orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ppsa w zw. z art. 58 §3 ppsa o odrzuceniu skargi.
Pismem z dnia 5 listopada 2012 roku skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do złożenia skargi. Motywując to tym ,ze decyzja SKO została doręczona do rąk osoby niebędącej domownikiem, która przekazała jej odpis decyzji z pouczeniem dopiero 16 sierpnia 2012 roku . Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru decyzji napisane jest, że przesyłkę odebrała A. P., domownik. Skarżąca była przekonana, że od tej daty biegnie jej termin jednodniowy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu do jej dokonania. Zgodnie z art. 87 § 1 ppsa, wniosek taki wraz ze stosownym pismem należy wnieść w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodobniając przy tym okoliczności wskazujące na brak winy (art. 87 § 2 ppsa). W uznaniu Sądu skarżąca dostatecznie wykazała przesłanki do przywrócenia terminu. Zgodnie z art. 43.kpa w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania. Zgodnie z przyjętą wykładnią przepisów prawa (vide-I GSK 2247/11 postanow. NSA W-wa 2011-12-07 LEX nr 1151691)
1. Przepisy regulujące doręczenia zastępcze - jako wyjątki od zasady - powinny być rozumiane wąsko.
2. Domownikiem w rozumieniu art. 43 k.p.a. jest osoba, która pozostaje z adresatem pisma we wspólnym gospodarstwie domowym, czyli taka, dla której mieszkanie adresata jest ich aktualnym centrum życiowej działalności, ośrodkiem osobistych i majątkowych interesów. Wymogiem uznania osoby za domownika w rozumieniu art. 43 k.p.a. nie musi być jej zameldowanie w miejscu zamieszkania adresata. A. P. nie jest domownikiem w rozumieniu art.43 kpa a więc w uznaniu sąd u w tej konkretnej sytuacji nie nastąpiło prawidłowe doręczenie przesyłki.
Mając powyższe na uwadze, uwzględniając orzeczono jak na wstępie.