Dnia 13 grudnia 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 grudnia 2004 roku, sprawy ze skargi J.K. na decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia odrzucić skargę
Pismem z dnia [...] skarżąca J.K. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach o wyjaśnienie jej sprawy związanej ze świadczeniami z zakresu pomocy społecznej.
Wezwaniem z dnia [...] Sąd zobowiązał skarżącą do uzupełnienia braku formalnego pisma przez oznaczenie jego rodzaju, a w przypadku oznaczenia, że jest ono skargą, o wskazanie organu, którego skarga dotyczy, decyzji lub innego zaskarżonego aktu, a także określenia naruszenia prawa lub interesu prawnego.
W odpowiedzi na to wezwanie skarżąca nadesłała do Sądu bez dodatkowych wyjaśnień odpis decyzji Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w L. z dnia [...] oraz trzy egzemplarze zaświadczeń Powiatowego Urzędu Pracy w C. z dnia [...].
W tym stanie rzeczy, biorąc pod uwagę treść pisma skarżącej, które zainicjowało postępowanie sądowoadministracyjne oraz treść nadesłanych dokumentów, Sąd uznał, iż w istocie skarżąca wniosła skargę na decyzję, której odpis przesłała do Sądu.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Z kolei art. 52 § 2 p.s.a. stanowi, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Sygn.akt IV SA/Gl 945/04
Tymczasem od zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji przysługiwało skarżącej odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C., jako organu drugiej instancji. O prawie tym, jak również o sposobie i terminie skorzystania z tego prawa skarżąca została pouczona w treści decyzji.
Mając powyższe na uwadze uznać należy, że skarga w niniejszej sprawie nie jest dopuszczalna w świetle treści przytoczonych wyżej przepisów, a zatem podlega odrzuceniu na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 p.s.a.