Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Powiatu w M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stałych komisji postanawia umorzyć postępowanie sądowe
Wojewoda [...] pismem z dnia [...] za pośrednictwem Rady Powiatu w M. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na uchwałę tejże Rady z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stałych komisji domagając się stwierdzenia jej nieważności.
Przewodniczący Rady Powiatu w M. pismem procesowym z dnia
[...] przekazał wniesioną skargę oraz odpowiedź na skargę, w której wniósł o umorzenie postępowania, z uwagi na podjęcie uchwały w dniu [...] Nr [...], mocą której uchylono zaskarżoną uchwałę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach pismem z dnia [...] sygn. akt IV SA/GL 563/09 zwrócił się z pytaniem do Wojewody [...] czy podtrzymuje wniesioną skargę, czy też cofa ją.
Wojewoda [...] pismem z dnia [...] z uwagi na uchylenie przez Radę Powiatu w M. zaskarżonej uchwały cofnął wniesioną skargę, a postępowanie uznał za bezprzedmiotowe i wystąpił o jego umorzenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do postanowień art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) sąd administracyjny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Po myśli art. 60 wyżej wymienionej ustawy skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie takie wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy decyzji dotkniętej wadą nieważności.
W rozpatrywanej sprawie wyczerpane zostały przesłanki uzasadniające umorzenie postępowania przewidziane przytoczonym powyżej przepisem, gdyż Wojewoda [...] w sposób skuteczny cofnął skargę. Przeprowadzona analiza cofnięcia skargi pozwoliła stwierdzić, że cofnięcie to nie zmierza do obejścia prawa, jak również nie prowadzi do utrzymania w mocy rozstrzygnięcia dotkniętego wadą nieważności.
Mając zatem na uwadze powyższe ustalenia należało stosownie do postanowień art. 161 § 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy postanowić jak w sentencji.
SJ/