Sprawa ze skargi na postanowienie Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w przedmiocie przekazania sprawy organowi właściwemu dla ustalenia prawa do świadczeń z pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Walentek, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ośrodka Pomocy Społecznej w S. na postanowienie Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie przekazania sprawy organowi właściwemu dla ustalenia prawa do świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na postanowienie Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] Nr [...] o przekazaniu wniosku A. L. w przedmiocie ustalenia prawa do świadczeń z pomocy społecznej według właściwości miejscowej wraz z kwestionariuszem rodzinnego wywiadu środowiskowego domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia. W skardze zarzucono organowi naruszenie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, stanowiącego podstawę do ustalenia właściwości miejscowej gminy przez niewłaściwą jego wykładnię polegającą na utożsamieniu miejsca zamieszkania z miejscem zameldowania osoby ubiegającej się o świadczenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm., określanej dalej skrótem: P.p.s.a.), zasadniczo uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, że podmiot ten działa bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie znajdujące oparcie w przepisach prawa materialnego lub procesowego o rozstrzygnięcie sprawy w zakresie uprawnień bądź obowiązków. Przedmiot sprawy rozstrzyganej decyzją czy postanowieniem nie dotyczy natomiast interesu prawnego organu, gdyż nie działa on jako nosiciel tegoż w rozumieniu art. 28 k.p.a. i art. 50 § 1 P.p.s.a., lecz jako podmiot wykonujący przyznane mu kompetencje. W przypadku wydania postanowienia o przekazaniu podania zgodnie z właściwością w trybie art. 65 k.p.a. organ, któremu podanie to zostało przekazane jest związany treścią tego postanowienia. Organ ten nie ma legitymacji procesowej strony, a tym samym nie jest podmiotem uprawnionym do zaskarżenia tego postanowienia, co czyni skargę takiego organu niedopuszczalną. Dodatkowo przyjdzie również wskazać, że skarga do sądu przysługuje po wyczerpaniu środków zaskarżenia, które służyły stronie w postępowaniu administracyjnym (art. 52 § 1 P.p.s.a). W przypadku postanowienia o przekazaniu podania do organu właściwego skarga przysługuje na postanowienie wydane w wyniku rozpoznania zażalenia. Skarga wniesiona na postanowienie organu przekazującego, bez wyczerpania trybu zażaleniowego jest niedopuszczalna. Wobec powyższego skargę na postanowienie Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. należało uznać za niedopuszczalną. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Na marginesie przyjdzie natomiast wskazać, że organ, któremu przekazano podanie w trybie art. 65 k.p.a. może, zgodnie z regulacją art. 22 k.p.a wszcząć spór o właściwość. Przepis ten stanowi, że w przypadku sporu między organami jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem przypadków określonych w pkt 2-4 organem rozstrzygającym spór jest wspólny dla nich organ wyższego stopnia. Natomiast tylko w przypadku braku takiego organu właściwym do rozstrzygnięcia sporu jest Naczelny Sąd Administracyjny (art. 15 § 1 pkt 4 P.p.s.a.). Z okoliczności sprawy wynika, że właściwym do rozstrzygnięcia sporu jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B.-B., jako organ wspólny wyższego stopnia.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a. skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.

Strona 1/1