Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Tadeusz Michalik po rozpoznaniu w dniu 08 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
R. K. pismem z dnia [...] r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. Nr [...].
Jednocześnie skarżący wystąpił do sądu administracyjnego z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. Wniosek ten nie zawiera odrębnego uzasadnienia.
Stosownie do postanowień art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153. poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego orzeczenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ustawodawca ograniczył prawo sądu administracyjnego do wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia jedynie do dwu wymienionych powyżej przesłanek i zadaniem sądu administracyjnego jest sprawdzenie czy w sytuacji skarżącego jedna z wymienionych przesłanek wstrzymania wykonania orzeczenia występuje.
Jak już wyżej wskazano, skarżący nie uzasadnił złożonego wniosku. Zatem nie wykazał, iż w przedmiotowym przypadku zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Należy przy tym wskazać skarżącemu, iż na etapie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Sąd administracyjny nie rozstrzyga o jej legalności. Sąd dopiero w ramach merytorycznego rozpatrywania skargi dokona oceny, czy zaskarżone orzeczenie wydane zostało z naruszeniem prawa, czy też zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Innymi słowy, celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji nie jest ocena legalności decyzji, czy ta została - jak wskazuje skarżący -wydana z naruszeniem prawa.
Z tych przyczyn mając na uwadze postanowienia art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) należało orzec jak w sentencji.