Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. P. na decyzję Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie [...] z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia orzeczenia o niepełnosprawności w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi A. N. (N.) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć zł 20/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem z dnia 27 lipca 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła ostatecznie adwokata A. N..
W dniu 3 listopada 2016 r., wskazany wyżej pełnomocnik przeglądał akta niniejszej sprawy, z kolei na rozprawie w dniu 5 grudnia 2016 r. podtrzymał wnioski i zarzuty skargi oraz zażądał przyznania kosztów udzielonej pomocy prawnej oświadczając, że pomoc ta nie została opłacona w żadnej części.
Postępowanie przed tutejszym Sądem zakończone zostało wyrokiem z dnia 5 grudnia 2016 r. rozstrzygającym o stwierdzeniu nieważności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszym przypadku, na kwotę 295,20 zł należną pełnomocnikowi strony z mocy § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.) składa się wynagrodzenie za udział w postępowaniu pierwszej instancji, w wysokości 240 zł wynikającej z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) powyższego rozporządzenia, którą podwyższono - stosownie do § 2 ust. 3 tego aktu wykonawczego - o podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23 %, wynoszący 55,20 zł. Niniejsze rozstrzygnięcie podjęto nadto na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.
Należy w tym miejscu podnieść, że chociaż problematyka objęta niniejszym postanowieniem podlega aktualnie regulacjom rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714), to jednak uwzględniono fakt, iż w świetle § 22 tego rozporządzenia, podobnie jak i na mocy § 22 wcześniejszego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1801), w sprawach wszczętych i niezakończonych przed wejściem w życia tych aktów wykonawczych stosuje się przepisy dotychczasowe. Postępowanie w zakresie niniejszej sprawy zostało wszczęte w dniu 21 września 2015 r., czyli przed wejściem w życie obydwu wspomnianych rozporządzeń, które nastąpiło odpowiednio 1 listopada 2016 r. oraz 1 stycznia 2016 r., a w rezultacie, przyznając wnioskodawcy wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną stronie w postępowaniu sądowym pierwszej instancji należało zastosować przepisy dotychczasowe, czyli unormowania jeszcze wcześniejszego rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.