Wniosek Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" w G. skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:~Czy pracownicy stacji sanitarno-epidemiologicznych byli do dnia 31 grudnia 1988 r. pracownikami urzędów terenowych organów rządowej administracji specjalnej i jednostek organizacyjnych wchodzących w skład rządowej administracji ogólnej, wykonujących zadania i kompetencje, które z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się zadaniami i kompetencjami służb, inspekcji i straży działających pod zwierzchnictwem wojewody lub starosty albo urzędów wojewódzkich, marszałkowskich lub starostw powiatowych, o których mowa w art. 54 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./, czy też miał do nich zastosowanie art. 55 ust. 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną? - postanowił odmówić podjęcia uchwały.
Tezy

Postanowieniem składu siedmiu sędziów z dnia 8 czerwca 2000 r., III ZP 19/99, Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały, powołując się na poglądy przedstawione w postanowieniu składu siedmiu sędziów z dnia 16 czerwca 1994 r., II UZP 8/94 /OSNAPU 1994 nr 8 poz. 130/, że Sąd Najwyższy podejmuje uchwałę w trybie art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym /t.j. Dz.U. 1994 nr 13 poz. 48 ze zm./ wówczas, gdy wątpliwości co do rozumienia przepisów prawa ujawniają się w praktyce organów, nad którymi Sąd Najwyższy sprawuje także pośredni nadzór w zakresie orzekania, a nieprawidłowe stosowanie prawa w praktyce przez jedną z terenowych jednostek organizacyjnych urzędu centralnego nie jest równoznaczne z takimi wątpliwościami.

Sentencja

Po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2000 r. wniosku Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" w G. skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

Czy pracownicy stacji sanitarno-epidemiologicznych byli do dnia 31 grudnia 1988 r. pracownikami urzędów terenowych organów rządowej administracji specjalnej i jednostek organizacyjnych wchodzących w skład rządowej administracji ogólnej, wykonujących zadania i kompetencje, które z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się zadaniami i kompetencjami służb, inspekcji i straży działających pod zwierzchnictwem wojewody lub starosty albo urzędów wojewódzkich, marszałkowskich lub starostw powiatowych, o których mowa w art. 54 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./, czy też miał do nich zastosowanie art. 55 ust. 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną? - postanowił odmówić podjęcia uchwały.

Uzasadnienie strona 1/3

Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność", po sprostowaniu swego wniosku, przedstawił Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne przytoczone we wstępnej części postanowienia. Zdaniem wnioskodawcy, który składając wniosek powołał się na art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234 ze zm./, wyjaśnienia przez Sąd Najwyższy wymaga, gdyż budzi wątpliwość, przepis art. 54 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./. Wątpliwość sprowadza się do tego, czy ten przepis, czy też przepis art. 55 tej ustawy miał zastosowanie do pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych. Przepis art. 54 odnosi się, między innymi, do pracowników urzędów terenowych organów rządowej administracji specjalnej. W związku z reformą administracji publicznej tryb postępowania wobec tych pracowników określony został w art. 57 i art. 58 ustawy. Zgodnie z art. 58 stosunki pracy z pracownikami, o których mowa, między innymi, w art. 54 wygasły 30 czerwca 1999 r., o ile nie zaproponowano im do 31 maja 1999 r. nowych warunków pracy i płacy na dalszy okres lub do 15 czerwca nie przyjęli oni zaproponowanych warunków. Odmiennie uregulowana została sytuacja pracowników dotychczasowych państwowych jednostek organizacyjnych nie wymienionych w art. 52-54 ustawy. Z dniem 1 stycznia 1999 r. stali się oni pracownikami odpowiednio wojewódzkich samorządowych lub powiatowych jednostek organizacyjnych, albo jednostek podległych lub podporządkowanych wojewodzie. Kryterium zastosowania art. 54 stanowi charakter prawny jednostki zatrudniającej, w tym wypadku stacji sanitarno-epidemiologicznej. We wniosku podano, że wobec pracowników stacji /"dotychczasowych terenowych inspektoratów sanitarnych"/ zastosowano art. 54, art. 57-58 ustawy. Praktykę tę "zakwestionował natomiast Starszy Radca w Okręgowym Inspektoracie Pracy w R. w opinii z dnia 14 czerwca 1999 r."

Sąd Najwyższy, postanowieniem z dnia 8 marca 2000 r., na podstawie par. 26 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 marca 1991 r. w sprawie organizacji i zasad wewnętrznego postępowania Sądu Najwyższego /Dz.U. nr 34 poz. 153 ze zm./, postanowił przesłać wniosek Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu i Głównemu Inspektorowi Pracy w celu wyrażenia poglądu, z uwzględnieniem praktyki stosowania przepisów objętych wnioskiem.

Główny Inspektor Sanitarny potwierdził stosowanie art. 54, art. 57-58 ustawy z dnia 13 października 1998 r. do pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych.

Główny Inspektor Pracy poinformował, że w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 13 października 1998 r. do Państwowej Inspekcji Pracy napłynęło wiele zapytań i skarg. W udzielanych odpowiedziach, a także w toku przeprowadzanych kontroli nie kwestionowano legalności ustania stosunków pracy na podstawie art. 58. Zdaniem Inspektora, jeżeli użyty w art. 54, niezdefiniowany termin "urząd" rozumieć szeroko jako aparat pomocniczy danego organu, to mimo, że stacje sanitarno-epidemiologiczne "w swej formule organizacyjnej" stanowią zakłady opieki zdrowotnej, art. 54 ustawy z dnia 13 października 1998 r. będzie właściwy dla regulacji spraw pracowniczych w tych stacjach w związku z reformą administracji publicznej.

Strona 1/3