Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Zalewski po rozpoznaniu w dniu 10 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. G. o wymierzenie grzywny Kierownikowi Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w C. za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargi z dnia 25 stycznia 2013 r. na niezałatwienie wniosku o przyznanie płatności bezpośredniej za rok 2011 w zakresie wniosku organu o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 26 lutego 2014 r. postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Postanowieniem z dnia 26 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wymierzył Kierownikowi Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w C. grzywnę w wysokości 1.000 zł za nieprzekazanie do Sądu skargi w terminie. Postanowienie zostało doręczone organowi w dniu 5 marca 2014 r.
W dniu 6 sierpnia 2014 r. (data złożenia w sądzie) Kierownik BP ARiMR w C. złożył wniosek o uchylenie grzywny. W piśmie wskazano, że wszystkie pisma sądowe w sprawie, w tym odpis postanowienia o wymierzeniu grzywny, zostały ukryte przez pracownika organu (nie zostały zarejestrowane i opieczętowane w kancelarii).
Pismem z 14 sierpnia 2014 r. organ wystąpił o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 26 lutego 2014 r. o wymierzeniu grzywny. W uzasadnieniu wskazano, że do Kierownika BP nie docierała żadna korespondencja z sądu w tej sprawie. Wszystkie pisma zostały ukryte przez pracownika, bez nadania sprawom właściwego biegu, tj. nie zostały zarejestrowane w systemie kancelaryjnym, ani ostemplowane w sposób umożliwiający stwierdzenie daty wpływu tych pism do biura powiatowego. Wobec pracownika, który dopuścił się tych zaniedbań zostały wyciągnięte konsekwencje służbowe - został zwolniony z pracy. Przy wezwaniu sądu z dnia 24 lipca 2014 r., które wpłynęło do BP dnia 30 lipca 2014 r. sprawą zajęła się osobiście Kierownik BP, gdyż naczelnik wydziału przebywał na urlopie. W tym samym dniu uzyskała w sądzie informację drogą telefoniczną na temat wszystkich dokumentów i wezwań kierowanych przez sąd. W związku z tym Kierownik BP zwrócił się o przywrócenie terminu, gdyż na bieżąco nie posiadała wiedzy o toczących się postępowaniach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
W świetle art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z póżn. zm.), dalej: p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Warunki, które muszą być spełnione aby uchybiony termin mógł zostać przywrócony określa art. 87 p.p.s.a. Z przepisu tego wynika, iż pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W kwestii zachowania 7-dniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, jak wynika z treści pism kierowanych przez organ, przyczyna uchybienia terminu ustała najpóźniej w dniu 30 lipca 2014 r., kiedy to osoba piastująca funkcje Kierownika BP uzyskała wiedzę o korespondencji kierowanej z sądu do organu, w tym o kwestionowanym postanowieniu z 26 lutego 2014 r. Przyjmując te wyjaśnienia, należałoby stwierdzić, że termin złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na ww. postanowienie upływał w dniu 6 sierpnia 2014 r. W tym dniu w sądzie został złożony "wniosek o uchylenie grzywny". Takiego wniosku nie przewidują obowiązujące przepisy procedury sądowoadministracyjnej. Prawidłowy wniosek o przywrócenie terminu został nadany dopiero 14 sierpnia 2014 r., a więc już po upływie terminu wynikającego z art. 87 § 1 p.p.s.a.