Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na Prezydenta Miasta w przedmiocie odmowy przyznania lokalu mieszkalnego z zasobów Gminy p o s t a n a w i a I. umorzyć postępowanie w sprawie zwolnienia od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka .
W dniu 28 października 2010r. skarżąca D. B. złożyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na Prezydenta Miasta w przedmiocie omowy przyznania lokalu mieszkalnego z zasobów Gminy Miejskiej.
Strona skarżąca domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika z uwagi na bardzo zły stan materialny rodziny, a co za tym idzie - brak wystarczających środków, koniecznych do uiszczenia kosztów i ustanowienia adwokata z wyboru. Podnosi, iż jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, utrzymuje się z pomocy społecznej. Dodaje, iż ma troje dzieci, nie ma majątku ani własnego mieszkania.
Odnosząc się do wniosku skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych, orzekający umorzył postępowanie w tej kwestii. Z przepisu bowiem art. 239 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - wynika, iż nie mają obowiązku uiszczania kosztów sądowych strony skarżące działanie lub bezczynność organów w sprawach m.in. z zakresu pomocy i opieki społecznej, dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej, dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych i rehabilitacyjnych, ze stosunków pracy i stosunków służbowych itp. przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu jest odmowa przyznania lokalu mieszkalnego z zasobów Gminy Miejskiej. Opierając się na argumentacji zbieżnej z tą, jaka legła u podstaw uznania przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, że przyznawanie dodatków mieszkaniowych mieści się w szeroko rozumianej kategorii spraw z zakresu pomocy społecznej należy uznać, iż skoro na pomoc mieszkaniową gminy mogą liczyć mieszkańcy mający niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe i osiągający niskie dochody to sprawy mające za przedmiot odmowę lub przyznanie lokalu mieszkalnego z gminnego zasobu mieszkaniowego kwalifikować należy w podobny sposób. W konsekwencji - ponieważ przedmiotowa sprawa należy właśnie do katalogu spraw zwolnionych mocą ustawy z obowiązku uiszczania przez skarżących kosztów sądowych - orzekający na podstawie art. 161 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 239 cyt. ustawy umorzył postępowanie w tej kwestii.
Odnosząc się natomiast do wniosku skarżącej o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, zważono, co następuje.
Zdaniem orzekającego, wniosek skarżącej zasługuje na uwzględnienie.
Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe z trójką dzieci. Skarżąca jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Rodzina utrzymuje się z ze świadczeń socjalnych z MOPS w wysokości 330 zł. Rodzina nie posiada żadnych nieruchomości, własnego mieszkania.
Z akt sprawy wynika, iż skarżąca nie wykazuje żadnych nieruchomości będących jej własnością. We wniosku o przyznanie prawa pomocy nie wykazuje również faktu posiadania wartościowych ruchomości czy też oszczędności.
Instytucja przyznania prawa pomocy stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.