Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie przed wniesieniem skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu świadczenia z pomocy społecznej postanawia: I. umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych; II. przyznać wnioskodawczyni prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
Wnioskiem z 3 lutego 2017 r. (data wpływu do sądu) skarżąca zwróciła się o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Wskazała, że przedmiotem jej przyszłej skargi będzie ww. decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego dotycząca zwrotu nielegalnie pobranego świadczenia.
Na podstawie zawartego w formularzu PPF oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów ustalono, że wnioskodawczyni prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z synem. Nie posiada żadnego majątku, ani żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro. Utrzymują się z wynagrodzenia za pracę wnioskodawczyni w kwocie 538,94 zł oraz alimentów na syna w wysokości 1500 zł miesięcznie. Koszty utrzymania, w tym mediów, czynszu oraz wyżywienia, leków, według oświadczenia, zamykają się w granicach miesięcznych dochodów , tj. w kwocie około 1900 zł.
W tym stanie należało uznać, co następuje:
W pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotem wniesionej do Sądu skargi jest decyzja w sprawie dotyczącej ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Zgodnie zaś z art. 249a cytowanej ustawy jeżeli rozpoznanie wniosku o przyznanie prawa pomocy stało się zbędne, postępowanie w sprawie jego przyznania umarza się.
Powyższe oznacza, że wnioskodawczyni jest w niniejszej sprawie ustawowo zwolniona od ponoszenia kosztów sądowych, a zatem nie ma obowiązku ich uiszczania. W konsekwencji wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych należało uznać za bezprzedmiotowy i umorzyć postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 249a w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o czym orzeczono w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.
Rozpoznania wymaga zaś żądanie wnioskodawczyni ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu i następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z konstrukcji ww. regulacji normatywnej wynika, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy. Rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy zatem wyłącznie od tego, co zostanie wykazane przez stronę.
Dając wiarę oświadczeniom wnioskodawczyni co do jej sytuacji materialnej, przy uwzględnieniu także dochodów członków rodziny, z którymi prowadzi ona wspólne gospodarstwo domowe oraz zestawiając charakter i wysokość uzyskiwanych dochodów netto z comiesięcznymi, koniecznymi kosztami utrzymania dwuosobowej rodziny uznano, że wnioskodawczyni wykazała w sposób dostateczny, że w obecnych realiach nie ma możliwości finansowych poniesienia kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku koniecznego utrzymania dla siebie i syna.
Biorąc pod uwagę powyższe, referendarz sądowy działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w punkcie drugim sentencji postanowienia, przyznając wnioskodawczyni prawo pomocy przez ustanowienie adwokata z urzędu.