Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Józef Kremis po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.L. na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie niewydania zaświadczenia o wysokości podstawy wymiaru pobieranej emerytury, postanawia: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w L. - na podstawie art. 83b ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585), art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w zw. z art. 124 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) - po rozpatrzeniu wniosku T. L. (zwanej dalej skarżącą), odmówił jej wydania zaświadczenia o wysokości podstawy wymiaru pobieranej emerytury, obliczonej przy zastosowaniu kwoty bazowej obowiązującej w dniu 1 marca 2006 r., 1 marca 2008 r., 1 marca 2009 r., 1 marca 2010 r. Ponadto organ pouczył skarżącą, iż zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585) od w/w decyzji przysługuje jej prawo wniesienia odwołania do Sądu Okręgowego - V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L., w terminie miesiąca od dnia jej doręczenia.
Pismem z dnia [...] r. skarżąca wywiodła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. skargę na "bezczynność organu administracji publicznej Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych" w sprawie niewydania zaświadczenia o wysokości podstawy wymiaru pobieranej emerytury.
W odpowiedzi na skargę organ administracji publicznej wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak kognicji sądów administracyjnych do jej rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na bezczynność podlega odrzuceniu, bowiem sprawa nie należy do kognicji sądów administracyjnych.
W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, iż sprawy ubezpieczeniowe mają złożony charakter. Z jednej strony występuje w nich charakterystyczne dla stosunków administracyjnych podporządkowanie jednostki organowi administracji publicznej, który rozstrzyga w sposób władczy o jej prawach i obowiązkach z zakresu ubezpieczeń społecznych. A zatem uprawniony jest wniosek, że są to sprawy administracyjne w znaczeniu materialnym, co może sugerować właściwość sądu administracyjnego. W jego kognicji znajduje się bowiem kontrola działalności administracji publicznej w sprawach rozstrzyganych w drodze indywidualnych decyzji administracyjnych i innych aktów z zakresu administracji publicznej (art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a.
Aczkolwiek nie można zapomnieć, że art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, że sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej tylko w zakresie określonym w ustawie. A zatem należy zbadać, w jaki sposób ustawodawca ukształtował prawo do sądu w sprawach ubezpieczeniowych. Wynik tego ustalenia ma bowiem podstawowe znaczenie dla oceny dopuszczalności skargi na bezczynność złożonej w sprawie niniejszej, w której poddano kontroli tutejszego sądu niewydanie przez organ rozstrzygnięcia w sprawie ubezpieczeniowej.